Page 280 - pryaxin
P. 280
rgi Pryaxin
– Elә isә qoy gәlsin.
Katibә qәbul otağına qayıtdı vә az keçmiş alçaqboylu, yaşlı
bir kişi ilә bәrabәr yenidәn içәri girdi. “Çay gәtirim, yoxsa
qәhvә?” – Әslindә bir az burada lәngimәk istәyirdi: nә olar, nә
olmaz.
Yad adam isә özünü tәqdim etmәyә tәlәsmirdi, o, katibәnin
kabinetdәn çıxmasını sәbirlә gözlәdi vә yalnız bundan sonra
danışmağa başladı.
– Demәli, bu, sizsiniz, – o, Sergeyi başdan-ayağa süzüb dedi.
Arıq-quru kişi idi, çuxura düşmüş gözlәri gәnәgәrçәk yağı
kimi parıldayırdı, qum rәngindә gen kostyum geymişdi. Uzaqdan
baxanda yeniyetmәyә oxşayırdı.
– Nәsә istәyirdiniz? – Sergey sakit sәslә soruşdu. Başa düşdü
ki, vergi müfәttişliyindәn gәlmәyib. Orada bu cür halsız adamlar
işlәmir. Yәqin ki, müәllif idi, növbәti kәşf olunmamış dahi…
– Heç nә, sadәcә sizi görmәyә gәlmişәm… Mәn Vahid
İsmayılovam, – kişi bir qәdәr susub fasilә verdi. Әmin idi ki,
Sergey onu soyadından tanıyacaq. Zәnnindә yanılmamışdı. Sergey
dәrhal tanıdı: Vahid İsmayılov… Aradan illәr keçsә dә, hәr şeyi
yaxşı xatırlayırdı.
Yerindәn qalxıb, kişiyә yaxınlaşdı vә tәrәddüdlә әlini ona
uzatdı: görәsәn, әl verәcәkmi?
Vahid heç nә olmamış kimi, onun әlini sıxdı. İrisümüklü
әllәri sarıya çalırdı.
Yan tәrәfdә qoyulmuş әlavә stolun arxasına keçib üzbәüz
oturdular. Katibә çay gәtirdi. Bir vaxtlar MK-da verilәn qoğallardan
da gәtirmişdi. Qadın bu qoğalları hardan tapırdı? Mağazalarda
satılmır, Kremldәn isә onları çoxdan qovub-çıxarmışdılar. Yәqin,
әlaqәlәri qalıb – yeraltı dünyanın adamları yeraltı sular kimidir,
bir-birini qidalandırır, bir-birinә hәyan olurlar.
– İçәriyә heç kimi buraxma…
Xeyli belәcә oturub söhbәt etdilәr, köhnә vaxtları yada saldı-
lar.
Bu, yolunu azmış oğulun geriyә dönmәsinә oxşayırdı.
Belә çıxır ki, Sergey vaxtında tәdbir görüb, onu işdәn vә par-
tiyadan çıxartdırmaqda düzgün iş tutub. Partiyadan çıxarıldıqdan
280
– Elә isә qoy gәlsin.
Katibә qәbul otağına qayıtdı vә az keçmiş alçaqboylu, yaşlı
bir kişi ilә bәrabәr yenidәn içәri girdi. “Çay gәtirim, yoxsa
qәhvә?” – Әslindә bir az burada lәngimәk istәyirdi: nә olar, nә
olmaz.
Yad adam isә özünü tәqdim etmәyә tәlәsmirdi, o, katibәnin
kabinetdәn çıxmasını sәbirlә gözlәdi vә yalnız bundan sonra
danışmağa başladı.
– Demәli, bu, sizsiniz, – o, Sergeyi başdan-ayağa süzüb dedi.
Arıq-quru kişi idi, çuxura düşmüş gözlәri gәnәgәrçәk yağı
kimi parıldayırdı, qum rәngindә gen kostyum geymişdi. Uzaqdan
baxanda yeniyetmәyә oxşayırdı.
– Nәsә istәyirdiniz? – Sergey sakit sәslә soruşdu. Başa düşdü
ki, vergi müfәttişliyindәn gәlmәyib. Orada bu cür halsız adamlar
işlәmir. Yәqin ki, müәllif idi, növbәti kәşf olunmamış dahi…
– Heç nә, sadәcә sizi görmәyә gәlmişәm… Mәn Vahid
İsmayılovam, – kişi bir qәdәr susub fasilә verdi. Әmin idi ki,
Sergey onu soyadından tanıyacaq. Zәnnindә yanılmamışdı. Sergey
dәrhal tanıdı: Vahid İsmayılov… Aradan illәr keçsә dә, hәr şeyi
yaxşı xatırlayırdı.
Yerindәn qalxıb, kişiyә yaxınlaşdı vә tәrәddüdlә әlini ona
uzatdı: görәsәn, әl verәcәkmi?
Vahid heç nә olmamış kimi, onun әlini sıxdı. İrisümüklü
әllәri sarıya çalırdı.
Yan tәrәfdә qoyulmuş әlavә stolun arxasına keçib üzbәüz
oturdular. Katibә çay gәtirdi. Bir vaxtlar MK-da verilәn qoğallardan
da gәtirmişdi. Qadın bu qoğalları hardan tapırdı? Mağazalarda
satılmır, Kremldәn isә onları çoxdan qovub-çıxarmışdılar. Yәqin,
әlaqәlәri qalıb – yeraltı dünyanın adamları yeraltı sular kimidir,
bir-birini qidalandırır, bir-birinә hәyan olurlar.
– İçәriyә heç kimi buraxma…
Xeyli belәcә oturub söhbәt etdilәr, köhnә vaxtları yada saldı-
lar.
Bu, yolunu azmış oğulun geriyә dönmәsinә oxşayırdı.
Belә çıxır ki, Sergey vaxtında tәdbir görüb, onu işdәn vә par-
tiyadan çıxartdırmaqda düzgün iş tutub. Partiyadan çıxarıldıqdan
280
