Page 246 - pryaxin
P. 246
rgi Pryaxin
ölçülüb-biçilmiş fikirlәr başdan, ani fikirlәr isә ruhun titrәyişlәrindәn
doğur.
Allah verәndәn yeyib, söhbәtlәşmәyә başladılar. Restoran
daxildәn cәza kamerasını xatırladırdı. Qәdәhlәrin toqquşmasının
çıxardığı sәs daş tağ-tavanda әks-sәda verirdi. Suyuşirin oğlan
idi, yeniyetmәlәrsayağı kәkil qoymuşdu, amma sonradan mәlum
oldu ki, Sergeydәn bir neçә yaş böyükdür. Bu tipli insanlar
yaşlaşdığı vaxtlarda da uşaq kimi görünür. Sonra Viktor Sergeyi
mehmanxanaya apardı. Arxeoloqların tapıb üzә çıxardığı tikililәrә
oxşayan mehmanxana da elә hәmin meydançada yerlәşirdi.
Deyәsәn, burada gecәlәmәyә gәlәn yeganә qonaq idi. Katib
cibindәn böyük bir açar çıxarıb (xidmәtçi axşam evә gedәndә
açarı ona vermişdi) yalın elektrik lampasının işıqlandırdığı anbarın
qıfılını açdı. İçәri keçdilәr, addım sәslәri kәrpiç tağ-tavanda әks-
sәda verirdi. Lap restoranda olduğu kimi. “Hazır mavzoleydir –
tutqun divarlara göz gәzdirәn Sergey öz-özünә fikirlәşdi, – lap
Stalinin yeridir”.
Amma, görünür, Stalin, hәlә ki, Serafimoviçә ezamiyyәtә
gәlmәk fikirindә deyildi. Viktor isә, xidmәtsi qadının öyrәtdiyi
kimi, Sergeyә başa saldı ki, burada әlüzyuyandan vә onun altına
qoyulmuş vedrәdәn savayı, hansısa rahatlığa ümid etmәyә dәymәz,
yerdә qalan işlәrini, әsl kazaklar kimi, açıq havada görmәli
olacaq. Bundan sonra Viktor paslı açarı Sergeyә verdi vә bir-iki
gәlişigözәl söz deyib getdi: sabah görüşәrik!
“Yalnız ölülәr әlüzyuyana işәmir” – paltarını soyunmağa
başlayan Sergey sovet vaxtı ezamiyyәtә gedәnlәrin mәşhur
deyimini xatırlayıb gülümsündü. Belә baxanda, yola vermәk
olardı, Xam torpaqlarda bundan da betәrini görmüşdü. Özüylә
götürdüyü kitabı vәrәqlәdi, öz soyuducu kamerasını nәfәsi ilә bir
azca isitdikdәn sonra işığı söndürdü. Bacada külәk vıyıldayırdı,
sol tәrәfdәki uçurumdan böyük çayın gurultusu eşidilirdi. Uzaq
yoldan gәlib yorulmuş Sergey dә mürgülәyirdi. Amma yenicә
yuxuya getmişdi ki, yalnız dәmir qarmaqla bağlanmış qapını
bәrk-bәrk döymәyә başladılar.
“İosif Vissarionoviç olmasın?!” – gecә vaxtı bu ad hardan
yadına düşmüşdü?
246
ölçülüb-biçilmiş fikirlәr başdan, ani fikirlәr isә ruhun titrәyişlәrindәn
doğur.
Allah verәndәn yeyib, söhbәtlәşmәyә başladılar. Restoran
daxildәn cәza kamerasını xatırladırdı. Qәdәhlәrin toqquşmasının
çıxardığı sәs daş tağ-tavanda әks-sәda verirdi. Suyuşirin oğlan
idi, yeniyetmәlәrsayağı kәkil qoymuşdu, amma sonradan mәlum
oldu ki, Sergeydәn bir neçә yaş böyükdür. Bu tipli insanlar
yaşlaşdığı vaxtlarda da uşaq kimi görünür. Sonra Viktor Sergeyi
mehmanxanaya apardı. Arxeoloqların tapıb üzә çıxardığı tikililәrә
oxşayan mehmanxana da elә hәmin meydançada yerlәşirdi.
Deyәsәn, burada gecәlәmәyә gәlәn yeganә qonaq idi. Katib
cibindәn böyük bir açar çıxarıb (xidmәtçi axşam evә gedәndә
açarı ona vermişdi) yalın elektrik lampasının işıqlandırdığı anbarın
qıfılını açdı. İçәri keçdilәr, addım sәslәri kәrpiç tağ-tavanda әks-
sәda verirdi. Lap restoranda olduğu kimi. “Hazır mavzoleydir –
tutqun divarlara göz gәzdirәn Sergey öz-özünә fikirlәşdi, – lap
Stalinin yeridir”.
Amma, görünür, Stalin, hәlә ki, Serafimoviçә ezamiyyәtә
gәlmәk fikirindә deyildi. Viktor isә, xidmәtsi qadının öyrәtdiyi
kimi, Sergeyә başa saldı ki, burada әlüzyuyandan vә onun altına
qoyulmuş vedrәdәn savayı, hansısa rahatlığa ümid etmәyә dәymәz,
yerdә qalan işlәrini, әsl kazaklar kimi, açıq havada görmәli
olacaq. Bundan sonra Viktor paslı açarı Sergeyә verdi vә bir-iki
gәlişigözәl söz deyib getdi: sabah görüşәrik!
“Yalnız ölülәr әlüzyuyana işәmir” – paltarını soyunmağa
başlayan Sergey sovet vaxtı ezamiyyәtә gedәnlәrin mәşhur
deyimini xatırlayıb gülümsündü. Belә baxanda, yola vermәk
olardı, Xam torpaqlarda bundan da betәrini görmüşdü. Özüylә
götürdüyü kitabı vәrәqlәdi, öz soyuducu kamerasını nәfәsi ilә bir
azca isitdikdәn sonra işığı söndürdü. Bacada külәk vıyıldayırdı,
sol tәrәfdәki uçurumdan böyük çayın gurultusu eşidilirdi. Uzaq
yoldan gәlib yorulmuş Sergey dә mürgülәyirdi. Amma yenicә
yuxuya getmişdi ki, yalnız dәmir qarmaqla bağlanmış qapını
bәrk-bәrk döymәyә başladılar.
“İosif Vissarionoviç olmasın?!” – gecә vaxtı bu ad hardan
yadına düşmüşdü?
246
