Page 45 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 45
Qaranlûq dökanlar kö÷ÿsi 45
ki, çalanda qulaq asırmışlar. Vә yәqin, elә hәmin vaxtdan etibarәn
dә onun musiqisini üstәlәyib boğan sәslәrin әbәdi vızıltısına adәt
etmәli olmuşdu. Görәsәn, mәn Gey Orlovanın adını çәksәm nә
deyәcәk? Bu xatırlatmam onu bir anlıq da olsa, tam biganәlikdәn
çıxara bilәcәkmi görәsәn? Ya bәlkә bu ad artıq acizdir, ona heç
nәyi xatırlada bilmәz, necә ki, onun royaldan çıxardığı sәdalar
insan sәslәrinin gurultusu qarşısında aciz idi.
Bar tәdricәn boşaldı. Bir qızıl eynәkli yapon, bir mәn qaldıq,
bir dә zalın içәrilәrindә oturmuş, bayaq ağbaş cәnabın dizlәri
üstündә gördüyüm cavan qadın – o indi mavi kostyumlu,
qırmızısifәt bir şişmanın yanındaydı. Alman dilindә danışırdılar.
Özü dә çox ucadan. Uoldo Blant mәnә artıq tanış olan uzun bir
melodiya çalırdı.
O, bizә sarı çöndü.
– Madam, müsyö, istәmirsiniz sizin sifarişinizlә bir şey çalım?
– deyә, yüngül amerikan lәhcәsiylә soyuq bir tәrzdә soruşdu.
Yanımdakı yapon qımıldanmadı. O, hәrәkәtsiz oturmuşdu,
sifәtindә heç bir hissiyyat әlamәti yox idi, adama elә gәlirdi ki,
azca külәk vursa, kreslodan uçacaq, – axı bu yәqin ki, sadәcә
olaraq, mumiyalanmış meyit idi.
– “Sag warum” (“Söylә, nәdәn” (almanca)), zәhmәt olmasa,
– deyә, zaldakı qadın xırıltılı sәslә dedi.
Blant başını yüngülcә tәrpәtdi vә melodiyanı çalmağa başladı.
Barda işıqları azaltdılar – lap rәqs meydançasındakı kimi. Qadınla
qırmızısifәt şişman bundan istifadә edib, öpüşmәyә girişdilәr,
qadının әli kişinin köynәyinin içinә sürüşdü, sonra ordan bir az
da aşağı endi. Hәrәkәtsiz yaponun qızıl eynәyi işıq düşәn kimi
parıldayırdı. Royal arxasında olan Blant görkәmindәn lap robota
oxşayırdı: bu melodiya arasıkәsilmәdәn akkord tәlәb edirdi.
Görәsәn, arxasındakı qırmızısifәt, şişman kişi sarışın qadının
ayağını sığallayırdısa, mumiyalanmış yapon isә Hilton barının
ki, çalanda qulaq asırmışlar. Vә yәqin, elә hәmin vaxtdan etibarәn
dә onun musiqisini üstәlәyib boğan sәslәrin әbәdi vızıltısına adәt
etmәli olmuşdu. Görәsәn, mәn Gey Orlovanın adını çәksәm nә
deyәcәk? Bu xatırlatmam onu bir anlıq da olsa, tam biganәlikdәn
çıxara bilәcәkmi görәsәn? Ya bәlkә bu ad artıq acizdir, ona heç
nәyi xatırlada bilmәz, necә ki, onun royaldan çıxardığı sәdalar
insan sәslәrinin gurultusu qarşısında aciz idi.
Bar tәdricәn boşaldı. Bir qızıl eynәkli yapon, bir mәn qaldıq,
bir dә zalın içәrilәrindә oturmuş, bayaq ağbaş cәnabın dizlәri
üstündә gördüyüm cavan qadın – o indi mavi kostyumlu,
qırmızısifәt bir şişmanın yanındaydı. Alman dilindә danışırdılar.
Özü dә çox ucadan. Uoldo Blant mәnә artıq tanış olan uzun bir
melodiya çalırdı.
O, bizә sarı çöndü.
– Madam, müsyö, istәmirsiniz sizin sifarişinizlә bir şey çalım?
– deyә, yüngül amerikan lәhcәsiylә soyuq bir tәrzdә soruşdu.
Yanımdakı yapon qımıldanmadı. O, hәrәkәtsiz oturmuşdu,
sifәtindә heç bir hissiyyat әlamәti yox idi, adama elә gәlirdi ki,
azca külәk vursa, kreslodan uçacaq, – axı bu yәqin ki, sadәcә
olaraq, mumiyalanmış meyit idi.
– “Sag warum” (“Söylә, nәdәn” (almanca)), zәhmәt olmasa,
– deyә, zaldakı qadın xırıltılı sәslә dedi.
Blant başını yüngülcә tәrpәtdi vә melodiyanı çalmağa başladı.
Barda işıqları azaltdılar – lap rәqs meydançasındakı kimi. Qadınla
qırmızısifәt şişman bundan istifadә edib, öpüşmәyә girişdilәr,
qadının әli kişinin köynәyinin içinә sürüşdü, sonra ordan bir az
da aşağı endi. Hәrәkәtsiz yaponun qızıl eynәyi işıq düşәn kimi
parıldayırdı. Royal arxasında olan Blant görkәmindәn lap robota
oxşayırdı: bu melodiya arasıkәsilmәdәn akkord tәlәb edirdi.
Görәsәn, arxasındakı qırmızısifәt, şişman kişi sarışın qadının
ayağını sığallayırdısa, mumiyalanmış yapon isә Hilton barının
