Page 44 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 44
Ïàòðèê Ìîäèàíî
Fransada yaşayış izni: N534HC828.
Yazı makinasında çap olunmuş bu vәrәqә Jan-Pyer-Bernardın
vizit kartı әlavә edilib. Kartda bir neçә söz dә yazılıb: “Mәndә
olan mәlumat yalnız bundan ibarәtdir. Hәmişә sizin xidmәtiniz-
dәyәm. Hütteyә salamımı yetirin”.
7
Şüşәli qapıda afişa: “Pianoçu Uoldo Blant hәr gün “Hilton”
hotelinin barında, saat 18-dәn 21-әdәk çalır”.
Bar ağzınadәk doludur, bütün yerlәr tutulub, yalnız masa ar-
xasında tәk oturmuş, qızıl sağanaqlı eynәyi olan bir yaponun ya-
nındakı yer boşdur. Əyilib ondan oturmaq üçün icazә istәdim,
amma, görünür, heç nә anlamadı, mәn oturanda isә heç fikir dә
vermәdi.
Müştәrilәr: amerikalılar, yaponlar bara girәrәk bir-birini
sәslәyirdilәr – onların sәsi getdikcә daha ucadan çıxırdı. Masalar
arasındakı keçidlәrdә durmuşdular. Bәzilәri әllәrindә stәkanları
kresloların arxasına söykәnir, ya da qoltuqlarında әylәşirdilәr.
Cavan bir qadın ağsaç cәnabın dizi üstündә oturmuşdu.
Uoldo Blant tәxminәn on beş dәqiqә gecikdi vә royalın
arxasına keçdi. Boz kostyumlu, ortaboy, kök, saçı keçәllәşәn,
nazikbığlı kişi idi. O çönüb әtrafına adamlar toplaşmış masalara
göz gәzdirdi. Əllәrini royalın dillәrindә ehmallıca dolaşdırıb, bir
neçә tәsadüfi akkord götürdü. Mәnim bәxtim gәtirmişdi, lap
yanında oturmuşdum.
Hansısa melodiyanı çalmağa başladı, mәncә, “Köhnә Parisin
sahil küçәlәrindә” mahnısı idi, amma sәs-küydәn vә qәhqәhәlәrdәn
musiqinin sәsi zorla eşidilirdi vә hәtta düz royalın yanında
otursam belә, yaxşı eşitmirdim. Onun halına isә heç tәfavüt
etmirdi – qәddini dikәldib, başını azacıq yana әyәrәk çalmağındaydı.
Onun әvәzinә birtәhәr oldum; yәqin, onun da elә dövrlәri olub
Fransada yaşayış izni: N534HC828.
Yazı makinasında çap olunmuş bu vәrәqә Jan-Pyer-Bernardın
vizit kartı әlavә edilib. Kartda bir neçә söz dә yazılıb: “Mәndә
olan mәlumat yalnız bundan ibarәtdir. Hәmişә sizin xidmәtiniz-
dәyәm. Hütteyә salamımı yetirin”.
7
Şüşәli qapıda afişa: “Pianoçu Uoldo Blant hәr gün “Hilton”
hotelinin barında, saat 18-dәn 21-әdәk çalır”.
Bar ağzınadәk doludur, bütün yerlәr tutulub, yalnız masa ar-
xasında tәk oturmuş, qızıl sağanaqlı eynәyi olan bir yaponun ya-
nındakı yer boşdur. Əyilib ondan oturmaq üçün icazә istәdim,
amma, görünür, heç nә anlamadı, mәn oturanda isә heç fikir dә
vermәdi.
Müştәrilәr: amerikalılar, yaponlar bara girәrәk bir-birini
sәslәyirdilәr – onların sәsi getdikcә daha ucadan çıxırdı. Masalar
arasındakı keçidlәrdә durmuşdular. Bәzilәri әllәrindә stәkanları
kresloların arxasına söykәnir, ya da qoltuqlarında әylәşirdilәr.
Cavan bir qadın ağsaç cәnabın dizi üstündә oturmuşdu.
Uoldo Blant tәxminәn on beş dәqiqә gecikdi vә royalın
arxasına keçdi. Boz kostyumlu, ortaboy, kök, saçı keçәllәşәn,
nazikbığlı kişi idi. O çönüb әtrafına adamlar toplaşmış masalara
göz gәzdirdi. Əllәrini royalın dillәrindә ehmallıca dolaşdırıb, bir
neçә tәsadüfi akkord götürdü. Mәnim bәxtim gәtirmişdi, lap
yanında oturmuşdum.
Hansısa melodiyanı çalmağa başladı, mәncә, “Köhnә Parisin
sahil küçәlәrindә” mahnısı idi, amma sәs-küydәn vә qәhqәhәlәrdәn
musiqinin sәsi zorla eşidilirdi vә hәtta düz royalın yanında
otursam belә, yaxşı eşitmirdim. Onun halına isә heç tәfavüt
etmirdi – qәddini dikәldib, başını azacıq yana әyәrәk çalmağındaydı.
Onun әvәzinә birtәhәr oldum; yәqin, onun da elә dövrlәri olub
