Page 304 - Patrik Modiano "Seçilmiş əsərləri"
P. 304
Ïàòðèê Ìîäèàíî
“sәn” deyә müraciәt edәn qadınla. Hәlә onun yarısı olmamışdı,
amma Anni әynindә mavi paltarı, belindә qara kәmәri evdәn çıx-
dı. Biz yenә әyilәrәk küçәdәn keçib meşәnin kәnarındakı, pro-
testant kilsәsinin arxasına keçәn kolluqda gizlәndik. Anni yaxın-
laşırdı. Onun açıqrәngli saçları alatoranda bәyaz lәkә kimi gö-
rünürdü. Biz onun addım sәslәrini eşidirdik. Bizi axtarırdı. Bizim
belә bir oyunumuz vardı. Hәr dәfә ağac, ot basmış çöllükdәki tә-
zә yerdә gizlәnirdik. Axırda Anni tapırdı bizi, çünki bizә ya-
xınlaşanda dözә bilmir, ucadan gülmәyә başlayırdıq. Üçümüz
bir yerdә evә dönürdük. Elә o da bizim kimi uşaq idi.
Bәzi sözlәr, ifadәlәr adamın yaddaşına әbәdilik hәkk olur. Bir
dәfә axşamtәrәfi evimizlә üzbәüz olan protestant kilsәsinin
hәyәtindә yarmarkaya bәnzәr nәsә düzәltmişdilәr. Yuxarıdan,
bizim otağın pәncәrәsindәn әtrafında uşaqlar vә valideynlәri
toplaşan kiçik piştaxtalar aydın görünürdü. Nahar vaxtı Matilda
mәndәn soruşdu:
– Zırrama, istәrdin ki, bayramda kilsәyә gedәsәn?
O, bizi apardı. Bir dәnә lotereya bileti aldıq vә iki qutu
pirojna udduq. Qayıdanbaş Matilda mәnә dedi:
– Ona görә bu bayramda iştirak etmәyinizә icazә verdim ki,
mәn protestantam, başa düş, ay gicәsula!
O, hәmişәki kimi sәrt idi vә dünәnki qara paltarına kameya
sancaqlamışdı.
– Qulağında sırğa elә: protestantlar hәr şeyi görürlәr! Onlardan
heç nәyi gizlәtmәk olmaz! Onların gözlәrinin sayı hamınınkı
kimi iki deyil! Onların peysәrindә dә bir dәnә gözü var! Anladın?
O, peysәrinә yığdığı bir çәngә saçını göstәrdi.
– Qandın, ay zırrama? Peysәrdә göz!
Hәmin vaxtdan qardaşımla mәn özümüzü onun yanında rahat
hiss elәmirdik, xüsusilә dә arxasında olanda. Xeyli müddәt keçdi
“sәn” deyә müraciәt edәn qadınla. Hәlә onun yarısı olmamışdı,
amma Anni әynindә mavi paltarı, belindә qara kәmәri evdәn çıx-
dı. Biz yenә әyilәrәk küçәdәn keçib meşәnin kәnarındakı, pro-
testant kilsәsinin arxasına keçәn kolluqda gizlәndik. Anni yaxın-
laşırdı. Onun açıqrәngli saçları alatoranda bәyaz lәkә kimi gö-
rünürdü. Biz onun addım sәslәrini eşidirdik. Bizi axtarırdı. Bizim
belә bir oyunumuz vardı. Hәr dәfә ağac, ot basmış çöllükdәki tә-
zә yerdә gizlәnirdik. Axırda Anni tapırdı bizi, çünki bizә ya-
xınlaşanda dözә bilmir, ucadan gülmәyә başlayırdıq. Üçümüz
bir yerdә evә dönürdük. Elә o da bizim kimi uşaq idi.
Bәzi sözlәr, ifadәlәr adamın yaddaşına әbәdilik hәkk olur. Bir
dәfә axşamtәrәfi evimizlә üzbәüz olan protestant kilsәsinin
hәyәtindә yarmarkaya bәnzәr nәsә düzәltmişdilәr. Yuxarıdan,
bizim otağın pәncәrәsindәn әtrafında uşaqlar vә valideynlәri
toplaşan kiçik piştaxtalar aydın görünürdü. Nahar vaxtı Matilda
mәndәn soruşdu:
– Zırrama, istәrdin ki, bayramda kilsәyә gedәsәn?
O, bizi apardı. Bir dәnә lotereya bileti aldıq vә iki qutu
pirojna udduq. Qayıdanbaş Matilda mәnә dedi:
– Ona görә bu bayramda iştirak etmәyinizә icazә verdim ki,
mәn protestantam, başa düş, ay gicәsula!
O, hәmişәki kimi sәrt idi vә dünәnki qara paltarına kameya
sancaqlamışdı.
– Qulağında sırğa elә: protestantlar hәr şeyi görürlәr! Onlardan
heç nәyi gizlәtmәk olmaz! Onların gözlәrinin sayı hamınınkı
kimi iki deyil! Onların peysәrindә dә bir dәnә gözü var! Anladın?
O, peysәrinә yığdığı bir çәngә saçını göstәrdi.
– Qandın, ay zırrama? Peysәrdә göz!
Hәmin vaxtdan qardaşımla mәn özümüzü onun yanında rahat
hiss elәmirdik, xüsusilә dә arxasında olanda. Xeyli müddәt keçdi
