Page 32 - Patriarxın payızı

fikrini yayındıra bilmirdi. Hansısa gizli duyğusu, gecәnin
havası, anasıgildәn qayıdarkәn küçәdә rastına çıxanlar
ona çox şey deyirdi.
Hәmin gecә isә saraya dönәrkәn o, küçә boyu axışan
kütlәni, taybatay açılan pәncәrәlәri, şәhәrin qeyri-adi
canlanmasından hәyәcanlanıb dekabr sәmasının mavi
QABRİEL QARSİA MARKES şeyi bir az da aydın görmәk üçün karetin pәrdәsini
әnginliklәrindә uçan qaranquş qatarını görmüşdü vә hәr

aralayıb: “Mәnә әziyyәt verәn bax bu idi, ana! Üzüb
әldәn salan bu idi! Axır ki, baş verdi!” – fikirlәşmişdi vә
elә hәmin an da dekabr göyünün baharsayağı büllurluğu
içindә üzәn rәngbәrәng şarlara – qırmızı, yaşıl, sarı, mavi
rәngli saysız-hesabsız nәhәng portağallara baxdıqca
özündә әcaib bir yüngüllük hiss elәmişdi. Sonra qәfildәn
nә olmuşdusa, ürkmüş qaranquşların arasından göyә
qalxan şarların hamısı birdәn-birә sәssizcә partlamışdı…
minlәrlә rәngbәrәng vәrәqәlәr şәhәrin üstünә sәpilmiş vә
çovğunun süpürüb havaya dağıtdığı xәzәl kimi havada
hәrlәnmişdi. Prezident karetinin sürücüsü, bu qarma-
qarışıqlığın içindәn çıxmaqdan ötrü, atların başını geriyә
döndәrib arabanı izdihamdan kәnara qaçırmışdı; hamının
başı vәrәqәlәrә qarışdığından bu karetә fikir verәn, onu
tanıyan olmamışdı; camaat vәrәqәlәri göydә tutur, ayaq
altından yığırdı, mәnim generalım! Vәrәqәlәrin mәtnini
eyvanlardan ucadan oxuyurdular, döngәlәrdәn: “Rәdd
olsun zülm! Cәllada ölüm!” – sәslәri eşidilirdi. Hәtta
saray qarovulunun әsgәrlәri dә dәhlizlәrә yığışıb bu
qiyamçı vәrәqәlәri bәrkdәn-bәrkdәn oxuyurdu: “Bir
әsrlik despotizmә qarşı mübarizә aparan milli vә sinfi
birliyә eşq olsun! Xain hәrbçilәrә qarşı mübarizә aparan
vәtәnpәrvәrlәrin birliyinә eşq olsun! Rәdd olsun kor rup -
siya! Qan tökmәyә son! Rәdd olsun quldurluq!” Bütün
ölkәnin minillik yuxudan ayıldığı hәmin bu dәqiqәlәrdә
32 әn dәhşәtli xәbәri o, karet sarayında almışdı: “Mәnim
generalım, Patrisio Araqones zәhәrli oxla yaralanıb!”