Page 144 - Patriarxın payızı

daxili bir sәs, havada bir anlıq asıla qalan beşqoşa daşıyla
oyunu başa çatdıran әlin, hәmin düşmәnin, xainin әli
oldu ğunu ona bildirdi… “Odur, lәnәt şeytana, bu adam -
dır!”
Bir anlıq duruxsa da, özünü әlә ala bildi, başını
qaldırıb masanın üstündәn asılmış lampanın gur işığında
QABRİEL QARSİA MARKES vә ifadәli gözlәrinә baxdı vә: “Ola bilmәz, – fikirlәşdi. –
әziz dostunun – sadiq generalı Rodriqo de Aqiların gözәl

Axı Rodriqo de Aqilar sağ әlimdi, biz ki bir-birimizә
müqәddәs dostluq tellәriylә bağlıyıq, o ki hәr işdә mәnә
dayaq olub?!” Lakin hәqiqәtdәn qaçmaq olmazdı vә o
hәr şeyi birdәn-birә ayrı rәngdә gördü… onu tora salmaq
üçün illәr uzunu ustalıqla qurulmuş oyunu, bütün hiylә
vә kәlәklәri öz fәhmiylә bircә anın içindә hiss etdi! Bu
illәr әrzindә heç ağlına da gәlmәzdi ki, әziz dostu,
әslindә, ona doğma olan bir insan bütün o siyasi
fahişәlәrә, bәxtiyeyin siyasәtbazlara nökәrçilik elәyir!
Bunun bir günahı da özündәydi… öz mәnafeyi naminә
bu hoqqabazları әn ucqar dәlmә-deşiklәrdәn gün işığına
özü çıxarmışdı, federasiya uğrundakı müharibәdәn sonra
onlara misli görünmәmiş imtiyazlar vermişdi, özü hәr cür
imkan yaratmışdı ki, onlar prezidentә söykәnib yüksәk
mәnsәbә yetsinlәr, sәrvәt toplasınlar, elә bir mәnsәb, elә
bir sәrvәt ki, bir vaxtlar liberal hәrәkatının tufanıyla yer
üzündәn süpürülmüş aristokratların yuxusuna da
girmәmiş olsun. “İştahaları düşündü yümdәn dә böyük
imiş, lәnәt şeytana, qudurğanlığa bax… Sәn demә, bun-
lar Allahın sevimlisinin yerinә – mәnim yerimә göz
dikiblәrmiş, yarımçıq doğulmuşlar! Mәhz bunun üçün,
dövlәt sәnәdlәrini mәnә imzalatdırmağa gәtirәn әn
etibalı, әn yaxın adamımdan istifadә etmәk qәrarına
gәliblәr!” Hәqiqәtәn dә, dövlәt sәnәdlәrini ona imzalat -
d ırmağa gәtirmәyә yalnız bir şәxsin – general Rodriqo
144 de Aqiların sәlahiyyәti çatırdı, çünki bütün fәrmanlarını,
çıxardığı bütün qanunları mәhz Rodriqo de Aqilar rәsmi
dilә salıb mәtnlәşdirir, әvvәlcә şifahi şәkildә, prezidentin