Page 143 - Patriarxın payızı

PATRİARXIN PAYIZI

böcәklәr, kәpәnәklәr kimi süngülәrinә keçirib kolluqdan
çıxardıqlarına tamaşa elәsin… Sonra saray pillәlәriylә
qalxa-qalxa: “Açın iç üzünüzü, quldurlar!” – deyә-deyә
iflicli xәstәlәri tәpiklәyib oyadır, onları bu dünyaya kimin
gәtirdiyini, analarını kimin mayalandırdığını özlәrindәn
soruşurdu: “Bic köpәkuşağı, barı bilirsiniz bunu kim
elәyib?!” Sonra dәhlizlәrlә gedә-gedә: “Çәkilin yoldan,
lәnәt şeytana, hakimiyyәt gәlir!” – deyә bağırırdı. Belәcә,
o, qorxuya düşmüş mәmurların, onu “ölmәz” adlandıran
soyuqqanlı yaltaqların әhatәsindә, özündәn sonra
arxasınca odlu vulkan axınına bәnzәr qızmar fısıltı qoya-
qoya addımlayaraq, dövlәt şurasının iclas salonunda ani
şimşәk sayrışmasıyla görünәrәk öz yataq otağında
gözdәn itdi… otağın qapısını üç qıfıl, üç cәftә, üç zәncirlә
bağlayıb, bulaşmış şalvarını barmaqlarının ucuyla, iyrә -
nә-iyrәnә soyunub atdı vә elә hәmin andan başlayaraq
yenә rahatlığını itirdi… bir dәqiqә belә sakitlәşә bilmәdi,
mәiyyәtindәn kimlәrin, yaxud kimin cüzamlı xәstәnin
әlinә tapança verdiyini havanın iyindәn bilmәyә çalışa-
çalışa hey gizli düşmәninin kim olduğu barәdә düşündü,
o, düşmәnin haradasa lap yaxınlıqda, lap yanında
olduğunu, necәsә hiss elәdi… bu kim idisә, o qәdәr yaxın
adam idi ki, onun öz balbankalarını harada gizlәtdiyindәn
dә xәbәri vardı, kim idisә, gözlәri bütün qapıların
deşiyindәn onu izlәyirdi, kim idisә, qulaqları bütün
divarları dinlәyirdi vә bu adamı günün istәnilәn vaxtı
sarayda, sarayın istәnilәn otağında görmәk olardı...
“Mәnim portretlәrim kimi, lәnәt şeytana!” Düşmәn hәr
yerdәydi… onun varlığı yanvar külәklәrinin әsimindә dә,
bürkülü gecәlәrin jasmin әtrindә dә duyulurdu… o adam
onun yuxusuzluğunun özәyindә, hәmin o vahimәnin
canındaydı… zülmәt qaranlığın içiylә gözәgörünmәz,
qor xunc kabus addımlarıyla sarayın әn gizli künc-
bucaqlarını gәzib dolaşırdı… Belәcә, gәzib dolaşa-dolaşa 143
günlәrin bir günü, axşam domino oynadığı mәqam,
necәsә, qәfildәn dirçәlib әtә-qana dolduğunu hiss etdi…