Page 69 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Ernst Orvil

– Qəzetdə mənə nəyi göstərmək istəyirdiniz? – mülayim
səslə soruşdum.
– Budur, baxın!
Gördüm ki, əlləri qəfildən sustaldı, gözlərində ilahi atəş
parladı. Bu adamın çılğınlığı qəzetdən oxuduğu sensasiyadan
qidalanırdı; öz gücünü başqalarının əməllərindən alırdı.
Mən oxudum:
Bu gecə, təxminən saat iki ilə üç arasında cəsarətli bir
oğurluq hadisəsi baş verib, bina gözətçisinin qarətdən dərhal
sonra bildirdiyinə görə, şübhəli heç bir şey gözə dəyməyib.
– Hələ biri də var, – o, başqa bir qəzeti açdı.
Bu gecə nəhəng bir qiyam baş verib!
– Amma qiyam, ümumiyyətlə, nəhəng ola bilməz, –
dedim. – Qəzet sadəcə oxuculara yanlış informasiya verir.
Yad adam yalnız qulaqlarını tərpətdi, sözlərimin mənasına
qəti varmadı. O, təsəvvüründə yaratdığı nəhəng fikirlərə qapıl -
mışdı.
– Qarət də cəsarətli ola bilməz, – sözümə davam etdim, –
çünki oğurluq öz mahiyyətinə görə ən qorxaq fırıldaqdan
başqa bir şey deyil. Bu, ən adi kontorçunun istənilən qarət -
çidən daha yaxşı görə biləcəyi xırda və çirkin işdir. Amma kon-
torçu qarət etməz. Onlar öz kontorlarında otururlar. Çünki 69
ağıllıdırlar. Nəticə etibarilə ən ağıllı iş – özgənin malına hör -
mətlə yanaşmaqdır. Kontorçular bunu bilirlər.
– Bir buna baxın, – o, üçüncü qəzeti, az qala, gözümə
soxacaqdı.
Böyük seyf oğrusunu polis itlərlə təqib etməkdədir, amma
hələlik izə düşə bilməyiblər, heç bir nəticə yoxdur.
– Özgənin seyfini oğurlamaq elə bir igidlik-filan deyil, –
dedim. – Siz özünüz heç olmasa, haçansa bir seyf yarmı -
sınızmı?
– Ömrümdə heç bircəciyi də olmayıb, – o, ağır-ağır nəfəs
alaraq cavab verdi.
– Tapançanı mənə verin.
– Hansı tapançanı?