Page 365 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Eynar Ekland

Azadlıq

nlar həmişə deyirdilər ki, ondan heç nə çıxan deyil,
Oheç nə də gözləməyə dəyməz. Belə sözləri o, tez-tez
eşidirdi.
Onlar, yəni ev sahibləri.
İndi görərlər ki, ondan bir şey çıxacaq, ya yox.
Osteyn sevincdən hətta başını da buladı. Görəcəklər.
Nəhayət ki, görəcəklər. Daha bəsdir.
İş sahiblərə çatanda o, birini digərindən ayırmırdı. Onlar
onun qarşısında divar kimi asılmışdılar, yaxud tanış və keçilməz
meşə kimiydilər. Bu vaxtadək ev sahiblərinin yalnız sevincini
görmüşdü. İndi isə birdən-birə artıq belə olmayacaqdı. Onun
hətta halı da pisləşdi. Görünür, gec-tez hamıya nəyəsə dözmək
lazım gəlir.
O, yüngül addımlarla evə tərəf gedirdi. Gözəl yerişi vardı,
bunu onlar heç vaxt danmırdılar. Fikirləşdi ki, burada az adam
bu cür gözəl yeriməyi bacarır. Yolun kənarında xırda çəpər,
ayaqların altında da dənəvər qum. Çəpəri, həqiqətən də,
zəruri saymaq olar. Məsələn, ayaqlarını onun arxasında 365
gizlətmək üçün.
Yox, muzdur gərək belə düşünməsin. Muzdur hər şeyin
düzgün olduğuna şəksiz inanmalıdır. Amma ürəyin istəyən
kimi düşünmək əcəb xoşdur və bu gün onun buna haqqı
çatırdı.
Necə istəyirəmsə, elə də düşünürəm.
Bu poçtmeyster də qəribə tipdir, inanmaq istəmirdi ki,
həmin adam mənəm. Daha burada neyləyəsən, çarə nədir?
– Sənin biletin uduşun yarısına düşüb, – dedi. – Sən yalnız
yarısını alacaqsan.
Onun səsi də ciddi idi.
– Əl çəkin yaxamdan.
Osteyn də ciddiləşdi.