Page 362 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

XX əsrin Norveç hekayələri

Günün qalan hissəsi adət elədiyi vurnuxma ilə keçir.
Təkrar-təkrar eyni işləri görür. O işlər onun həyatını dəyişmir,
ümumiyyətlə, heç nəyi dəyişmir. O özü də bilir, əlinin heç vaxt
çatmayacağı çox şeylər, məsələn, heç vaxt oxumayacağı
kitablar və qəzetlər, heç vaxt görüşməyə vaxt tapmayacağı in-
sanlar, heç vaxt öyrənə bilməyəcəyi şeylər var. O itkilərin yerini
doldurmağın mümkün olmadığını düşünür və bu fikir ürəyinə
ağırlıq edir.
Hər şeyin günahkarı özü deyilmi? Təhsil ala bilməmişdi,
özünə başqa iş və başqa ər tapa bilməmişdi. Bu barədə çox
düşünürdü, təkrar-təkrar eyni fikirlərə qayıdırdı, hər şeyin
başqa cür yox, məhz belə olduğu üçün özünü məzəmmət
eləyirdi.
İndi isə fərqli düşünür: hər şey o qədər də sadə deyil,
arxasında aydın görə bilmədiyi və yalnız hissiyyatının ona
pıçıldadığı nəsə gizlənir. Onunla Sven elələrindəndir ki onları
müəyyən oyunlara cəlb edir, şirələrini yaxşıca sıxıb çıxarırlar
və təkrar oynamağa gücləri qalmır. Oyunun mahiyyəti də elə
bundadı, hər şey bunun ətrafında sutkanın iyirmi dörd saatı
fırlanır və həmişə fırlanıb. Ağlı kəsəndən belə olub, məktəbi
bitirəndən bəri, valideynləri ilə yaşayıb oradan qurtulmaq
362 haqqında, bəzən də başqa şeylər (məsələn, başqa dayanacaq,
başqa geyim, başqa insanlar) haqqında xəyallar qurduğu za-
manlarda da eyni cür fırlanıb. Arxasınca zavodun qapıları ilk
dəfə örtüləndə öz yolunu özümü seçmişdi? Yoxsa nə isə onun
iradəsindən asılı olmayaraq bu seçimi müəyyən eləmişdi və o
məşum qapılardan başqa yolu yoxdumu?
Ütülənməmiş paltar yığını heç cür azalmaq bilmirdi, əgər
qalanını sabaha saxlasa, ikigünlük nahar yeməyi hazırlamağı
çatdırmayacaq. Adətən, çərşənbə günləri belə eləyirdi. Sven
vanna otağında boruları təmizlədi, Stiqlə birlikdə velosipedi
düzəltdi, indi də dostugilə, qayığı suya endirməyə yardım
etmək üçün gedib.
Cərəyanı işıqdan ayırır, ütünü dəmirin üstünə qoyur,
siqaretini çəkir. Ayaqları ağırlaşıb. Səliqəyə salmalı olduğu