Page 282 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1
P. 282

XX əsrin Norveç hekayələri

               qoz yeyir, radioda uşaq xorunun konsertini dinləyir, “Zəng
               səsləri” adlı Milad verilişinə qulaq asırdılar.
                   Şkiper – gəmi kapitanı Milad bayramını qeyd etmək üçün
               zabitləri salona toplamışdı, sahildən də qonaqlar dəvət
               olunmuşdu. Bayram tədbiri əla keçdi – döşəmədən tavana
               qədər uzanan şam ağacını al-əlvan bəzəmişdilər, masalara
               hindtoyuğunun əti və növbənöv şərablar düzülmüşdü. Qara
               önlüklü xörəkpaylayan qadın saçına ağ sancaq taxmışdı, məc -
               lisi yola vermək üçün iki nəfərin əvəzinə çalışırdı. Kapitanın
               başı qonaqlara elə qarışmışdı ki, vaxt tapıb kayut-kompaniyaya
               baş çəkməyi, ekipajı Milad bayramı münasibətilə təbrik
               etməyi unutmuşdu.
                   Xeyriyyə cəmiyyəti bağlama göndərmişdi, içində qalstuk-
               lar, corablar və xeyli xırdavat vardı. Bağlamaya bu hədiyyələri
               top lamış qadınların təbrik məktubları da əlavə olunmuşdu.
               Əlbəttə, hədiyyələr pis deyil, amma anasından məktub yoxdur.
               İş qadını yaman üzür, aldığı qəpik-quruş yeməyə güclə çatır,
               yazıq bilmir ki, məktub aylarla yol gedir, eh, hər şey necə də
               dolaşıq və mürəkkəbdir...
                   Buranın gecə səması adamı valeh edir, ulduzlar kəhkə -
               şanda bərq vurur. Bax indi başının üstündə görünən Cənub
         282   Xaçı bürcüdür. Evdə, hələ məktəbli ikən, Milad ulduzu barədə
               eşitmişdi. Amma bu ulduzu görmək ona nəsib olmamışdı.
               Yəqin, iri, parlaq bir ulduzdur, dama çıxsan görəcəksən, sanki
               ağır gümüş ipdən sallanır. Amma uşaq ikən getdiyi ibadət
               evinin divarındakı rəsm əsərini yaxşı xatırlayır: Məryəm və İsa
               təsvir olunmuşdu, çılpaq körpə otların üstündə uzanıb
               ayaqlarını oynadır. Evdə onun da körpə vaxtı çəkilmiş fotosu
               vardı. Adyala büküb stolun üstünə qoymuşdular, ata-anası da
               yanında dayanmışdı: atası mavi kostyumda, ağ qalstuk taxıb,
               anasının da cavan, qəşəng vaxtıdır. Şəkilə baxıb elə düşünmək
               olardı ki, valideynləri onu körpə İsaya bənzədirmişlər...
                   – İndi aləmi dağıdacağıq! – aşağıda Sanderforddan olan
               mexanik bağırır, hamı qışqırır, gurultu qopur, qab-qacaq sınır.
                   Bütün gecəni yeyib-içib hay-küy saldılar. Yunqa bilir ki,
               ekipaj üzvlərindən çoxu mexanikin dərsini vermək üçün
   277   278   279   280   281   282   283   284   285   286   287