Page 27 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Artur Omre

İki il də keçdi, üç il də keçdi, xeyli illər ötüb-keçdi;
kişinin getdiyi iyirmi il, otuz il oldu və... bu müddətdə
qadın ondan bircə məktub da almadı, özü isə hara
yazacağını bilmirdi, çünki kişinin qohumları onun
ünvanını bilmirdilər. Onlar, əslində, Amerikada onun varlı
dayısı olduğunu da ilk dəfə eşidirdilər. Üstəlik, qadın
sevgilisinin qohumlarından öyrəndi ki, o ümumiyyətlə,
çox qəribəymiş, həm də qapalı, qaradinməz adammış,
qadınlarla qəti maraqlanmazmış, yaxın dostları da yox
kimiymiş.
Neçə ildənsə sonra, iyul ayında böyük şəhərə qatarla
yaşlı bir adam gəldi. O, şey-şüylərini yükdaşıyanlara
həvalə etdi, özü isə əvvəlcə mehmanxanaya yollandı,
sonra şəhərə çıxıb küçələri dolaşmağa başladı. Şəhərdə
hər şey olduğu kimi qalmışdı, amma hər şey də dəyişib
yadlaşmışdı. Bu müddətdə kişinin, onsuz da çox olmayan
dostlarından kimisi ölmüş, kimisi şəhərdən köçüb get -
mişdi. Amma o, sağ qalan dostlarını da axtarıb soraq la -
madı, çünki onların heç biri əsl ürək dostu deyildi.
Dü z dür, şəhərdə köhnə iş yoldaşına rast gəldi, amma o 27
qo calıb əldən düşmüşdü, üstəlik, ikisi də pis eşidirdi.
Evi çoxdan sökülmüşdü. O, tramvaya minib şəhər -
kənarı parka yollandı ki, xiyabanlarda gəzib köhnə
xatirələrə dalsın. Həmin parkı, öz xatirələrinin ölkəsini ya-
manca görmək istəyirdi. Sonra da, əgər sağ idisə, qadını
tapmaq niyyətindəydi. Güman ki, qadın çoxdan ərdədir;
uşaqları, nəvələri vardı, yəqin. Birdən yadına düşdü ki,
bu gün dördüncü gündür, özü də indi saat beşdir. Bu,
kişini çox təsirləndirdi.
Nəhəng parkda hər şey əvvəlki kimi qalmışdı. Hər şey
sakit və möhtəşəm idi. Yarpaqların arasından yenə gün
işığı süzülürdü. Yaşlı kişi yaxşı tanıdığı ağacların xeyli