Page 23 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

Artur Omre

Parkda

öyük şəhərdə yeniyetmə bir qızla yeniyetmə bir
Boğlan yaşayırdı. Onların cənnət bağı şəhər kəna -
rındakı nəhəng park idi və hər həftənin dördüncü günü
saat beş tamamda gənc Françesko öz Laurası ilə bu
parkda görüşürdü. Söz-söhbətləri yalnız sevgidən olurdu.
Gənc aşiqlər məhəbbətdən dəm vurur, kəlməbaşı da
öpüşürdülər. Amma görüşdüklərini hamıdan gizlin saxla -
yırdılar. Qız şahzadə kimi varlı, oğlan isə kilsə siçovulun-
dan betər kasıbın, lütün biriydi. Lakin artıq qərara
gəl mişdilər ki, birlikdə öz qayıqlarını səadət sahilinə sür -
sünlər. Yeri gəlmişkən, öz aralarında onu da razılaş -
dırmışdılar ki, qayığı qabaqcadan dünya nemətləri ilə
doldurmaq pis olmazdı.
Oğlandan saat yeddinin yarısında ayrılan qız parkdan
çıxıb, şəhərin şimal hissəsinə gedən tramvaya əyləşirdi.
Az sonra oğlan şəhərin cənub hissəsinə gedən tramvaya
minirdi. Amma hərdən o, evə piyada qayıtmağı üs tün 23
tutardı və onda kədərli düşüncələr yolyoldaşı olardı.
Düzünə qalsa, çox vaxt zavallının tramvay bileti üçün
sadəcə pulu olmazdı.
Növbəti dördüncü gün saat beş tamamda sevgililər
qoca palıdın altında yenidən görüşdülər, növbəti dör -
düncü gün yenə görüşdülər, növbəti dördüncü gün bir
daha görüşdülər... beləcə, həftənin dördüncü günləri
sonu görsənmədən, bitib-tükənmək bilmədən sıralanıb
getməyə başladı.
Qız deyirdi:
– Qulaq as, Luis, bilirsən ki, səni sevirəm, özüm də
ömrüm boyu heç zaman səndən özgəsini sevmərəm,
amma...