Page 192 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1

XX əsrin Norveç hekayələri

– Nə deyirsən, Allah xətrinə?
Cavab gəlmədi. Cavab əvəzinə o, pəncərədən baxdı və sui-
qəsdçi kimi göz vurdu.
Ayağımı sürüyə-sürüyə pəncərəyə yaxınlaşdım. Tələs -
diyim dən şalvarımı da dal-qabaq geydim. Amma lap vaxtında
özümü yetirmişdim. Gördüklərimin hallüsinasiya olmadığına
əmin olmaq üçün uzun-uzadı gözlərimi sildim. Mateus
dalğanın çəkilməsindən sonra islanmış çınqılın üstündəki
köhnə balıqçı sandığının üstündə oturub dərisi par-par yanan
sığallı suitinin ağzına balıqları bir-bir atırdı. Suiti supərisi kimi
onun dizlərinə sürtünürdü.
– Yeni sevgisidi, – Youna Per gülümsədi.
Doğru demişdi. Burada, dənizdə hər şey onun düşün cəsi -
nin fövqündə idi. Heç şübhəsiz, bu dəqiqə Youna Perin beynin -
dən keçirdi ki, bu suitinin dərisindən yaxşı ayaqqabı altlığı çıxar.
Mən isə düşünürdüm ki, insan nə olur-olsun, hətta adam -
lar arasında tapmasa da, haradasa özünə yaxın bir canlı tapır.
Burada Mateusun qarabatdaqları, suitiləri var. Suiti balaca kü -
çük kimi onun əlindən yeyirdi. Mateusun buna necə nail
olduğu məlum deyildi.
Əynimi geyindim və qəsdən ağır addımlarla getdim ki, bu
192 mənzərəni yaxından görə bilim. Youna Per də məndən geri
qalmırdı.
Yüngül sahil küləyi əsirdi. Hava bizim sahilə yan alıb qoca
dənizçiyə qonaq gəldiyimiz gündə olduğu kimi həlim və
aydındı. O qoca dənizçi sərt dalğaların qoynunda uzun səya -
hətlər etmişdi. Bütün ömrünü əlində sükan tutaraq dalğaların
qoynunda keçirmişdi. Sonda dalğalar qoca dənizçini bu sahilə
atmışdı. O dalğalar ona öz balıq payını bölüşə biləcəyi yoldaş
da göndərmişdi. Qoca dənizçinin burada olması onu buraya,
sahili ensiz və dostluğu səmimi olan bu yerlərə atan dənizin
zəfəri idi.
Mateus bizim addım səsimizə başını qaldırdı. Elə o andaca
şappıltı eşitdik, suiti yox oldu. Bir qədər uzaqda, yaşılımtıl
dalğaların arasından onun insan başına oxşayan başı çıxdı. Bir
cüt yumru göz qəribə maraqla bizə baxırdı.