Page 188 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1
P. 188

XX əsrin Norveç hekayələri

               çayın gurultusunun və... səssizliyin kiçik bir hissəsiydi. Bu,
               ərazinin yaratdığı həmin təkrarolunmaz vəhdətin (burada bir
               şeyi digərindən ayırmaq mümkün deyildi) yalnız bircə tərəfini
               işıqlandıran atəşdi. Həddən artıq iri boğazdan süzülüb vəhdət
               yaradan bu səslər dinləyənləri ovsunlayırdı.
                   Əgər bu dəniz, bu evlər, bu çay, bu ev və Mateusun özü
               olmasaydı, mənə elə gələrdi ki, ibtidai dövrdəyəm və Ay
               kraterinə bənzər bir şeyin qarşısında durmuşam.
                   Bu sərt, qayalıq sahildə sağ qalmağa nail olmuş cansız
               otları görəndə bir fikir məni inanılmaz dərəcədə sarsıtdı:
               həyatla ölüm arasında çox incə, əhəmiyyətsiz bir cızıq varmış.
               Həyatın başlanğıcı ilə indiki an arasındakı fərq də mənə eyni
               dərəcədə əhəmiyyətsiz göründü. Bununla belə, bu çınqıl
               daşların arasında belə inadkarlıqla savaşan otlar, həmin fərqin,
               hər halda, nə dərəcədə mühüm olduğunu anlamağıma kömək
               etdi. Gurultulu səsini quşların çığırtısına qatan Mateusun özü
               də az təsirli deyildi. Bizi özünəməxsus tərzdə qarşıladı:
                   – Allahın da unutduğu bu yerlərə sizi hansı rüzgar atıb?
                   Bu atmaca elə-belə deyilmişdi, heç bir gizli məna daşı -
               mırdı. Buradakı solğun otlar kimi əhəmiyyətsiz bir şeydi.
               Amma işin mahiyyətini əks etdirirdi. Buralarda ancaq butulka
         188   poçtu işləyirdi. Biz isə nə o poçta, nə axına, nə küləyə etibar
               eləmə dən, gəlişimizi xəbər vermədən kirayələdiyimiz köhnə
               mühərrikli qayıqla özümüzü dənizin ixtiyarına buraxmışdıq.
               Biz, yəni mən və Youna Per (yeri gəlmişkən, dənizin ən uzaq
               bur nunda yaşayan bizim Robinzon Kruzo onu qəlbinin dərin -
               liklərinə qədər heyrətə salmışdı). Mən Mateusu əvvəldən
               tanıyırdım. Onlar bir-birinin əlini sıxdı. Yəqin ki, bir-birinə
               danışacaqları şeylər vardı. Youna Per dağ adamı idi, saysız-
               hesabsız çayların və göllərin əhatəsində yaşamağa alışmışdı,
               Mateus isə dənizin oğluydu, küləyin döyüb ətraf qayalar kimi
               bərkitdiyi adam idi.
                   Biz suyadavamlı ağacdan tikilmiş, dəniz duzunun ağartdığı,
               amma fırtınaların inanılmaz dərəcədə bərkitdiyi balaca bir evə
               gəldik. Dəniz bu evin hər bir hissəsində – bayırdan da, içəridən
   183   184   185   186   187   188   189   190   191   192   193