Page 120 - XX yuzilin Norvec hekay?si_Layout 1
P. 120

XX əsrin Norveç hekayələri

               adına çıxmağın (əlbəttə, əgər buna nail ola bilsəz) nə qədər
               kübar və nəcib bir şey olduğunu mətbuatdan oxuyacaqsan.
               Qoy Maqdanın kübar rəfiqələri də, sənin klub dostların da
               oxu sunlar. Hamının sizə necə arxa çevirdiyini özünüz görə -
               cəksiz. Hamı sizin bambılılığınızı ələ salıb güləcək. Səni kölgə
               kimi izləyəcəm, məhkəmələrdə süründürəcəm. Sənin hələ
               uşaqlıqda ilk dəfə beş ere oğurladığın gündən başlayaraq,
               Maqdanın əvvəlcə bank hesablarını araşdırıb sonra evlənmə -
               yinə qədər bütün həyat tarixçəni danışacam. Bütün elədik -
               lərini və eləmədiklərini danışacam.
                   – Səni polisə verəcəm! – qardaşı qışqırdı və yumruğunu
               qaldırdı.
                   Paulun dodaqları açarla qurulan kukla kimi tərpəndi,
               baxışları qardaşına zilləndi. Belə təəssürat yaranırdı ki, qışqıra -
               raq dediyi bütün sözlər və ifadələr iradəsindən asılı olmayaraq
               beynində quraşdırılır.
                   – Mən sənin bu illər ərzində elədiyin bütün fırıldaqlardan,
               əmtəə dövriyyəsində vergini azaltmağından, dostlarını ələ
               salıb qabaqcadan şərt kəsməyindən danışacam. Bunların
               hamısı sənin namərdliyinin və ikiüzlülüyünün sübutudu və
               bugünkü hərəkətini izah eləyir. Bil ki, əgər ifadə verməli olsam,
         120   qətiyyən heç nəyi gizlətməyəcəm. Yəni məhkəmədə sənin
               haqqında dolğun təsəvvür yaranmasına yardım edəcəm.
               Hakimlərin qarşısında məmnuniyyətlə and içəcəm.
                   – Kəs səsini! Sən bunu eləməyəcəksən! Evdəki yaşlı
               valideynlərimizi düşün! Bir də düşün ki, bütün bunlar o zaval -
               lılara necə təsir edəcək. – Ule qışqırdı.
                   – Sentimental olma! – Paul avtomat kimi cavab verdi. Üzü
               maskanı xatırladırdı, bəmbəyaz olmuşdu və elə bil birdən-birə
               xeyli yaşlanmışdı. Burnunun kənarlarından çənəsinə qədər
               dərin qırışlar əmələ gəlmişdi. – Öz doğma qardaşını soymağa
               qadir olan insanda normal olmayan, patoloji nəsə var. Onu
               həmişə sevən qardaşını soymaq...
                   – Mənimdi, mənimdi! Vəkilim dedi ki, sənin bir azca da
               şansın yoxdu... sən ancaq özünü biabır edəcəksən. Cəhənnəm
               ol get, nə istəyirsən elə...
   115   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125