Page 48 - Miisir

– Darıxıram. Mәnim keçmişim dә әbәdidir, gәlәcәyim dә. Mәnim şәrәfimә әzә -
mә timә layiq ehram ucaldırlar. Gücümün şöhrәti Misir ölkәsindәn dә kәnara çıxıb.
Heç vaxt düşmәnimә arxa çevirmәmişәm, müharibә elәyәndә üzbәüz gәlmişәm.
Döyüş meydanlarında ürәyim qayadan da möhkәm olub. Amma indi onu qәm-qüssә,
dözülmәz sıxıntılar әldәn salıb. Şahzadәlәr, qәdim möcüzәlәr haqqında rәvayәtlәr
danışın ki, mәnә tәsәlli olsun.
Şahzadәlәr fikirlәşmәyә başladılar. Birinci böyük oğul Xefren sözә başladı:
– Keçmiş zamanlarda, sәnin sәlәflәrinin hökmranlığı dövründә Ubaone adında bir
sehrbaz vardı. Az möcüzәlәr yaratmayıb, lakin bir möcüzәsi ona böyük şöhrәt qa -
zan dırıb...
Ubaonenin evinә bir oğru dadanmışdı. Ev sahibi bir yerә gedәn kimi oğru gәlib
evә girirdi. Ya tәptәzә paltar aparır, ya da nohurun yanındakı köşkә girib әn dadlı
tәamlardan çırpışdırırdı.
Bir gün Ubaone bu azğınlıqdan tәngә gәlib qulluqçunu çağırdı:
– Ay uşaq, mәnә qızıla tutulmuş tünd taxta mücrünü vә tәmiz mum parçası gә tir.
Qulluqçu onun istәdiyini yerinә yetirdi.
– Ağa, buyur, bu, qızıla tutulmuş tünd mücrü, bu da mum. Sәhәr tezdәn
pәtәkdәn götürmüşük.
– Hamısını qoy bura, özün dә çıx get.
Tәk qalan Ubaone tәmiz mumu yoğurmağa başladı. Timsah düzәltmәkdәn ötrü
mu mu ovuşdurub әzdi, çәkib uzatdı, bürmәlәdi. Timsah elә bil canlı alınmışdı: dişli
ağzı aralı qalmış, uzun quyruğu mil kimi uzanmışdı, dәyirmi, qәzәbli gözlәri vardı.
48 Ancaq timsah yaşıl rәngdә yox, sapsarı idi vә elә dә böyük deyildi, cәmi yeddi ovuc
içi boyda olardı.
Lakin Ubaone işi necә başa çatdırmağı bilirdi. O, mumdan düzәltdiyi fiquru suyla
dolu böyük qaba yerlәşdirdi, mücrüdәn lülәşәkilli papirus çıxarıb ovsun oxumağa
baş ladı:
– Әqrәb Tetetin zәhәri, suyun dibinә en, әqrәb Çetetin zәhәri, suyun üzünә çıx.
Oğrunu tutun, oğrunu tutun!
Sehrbaz çoxlu dәhşәtli sözlәr dedi, yaxşı olar ki, onları ucadan tәkrar elәmә -
yәk. Su bulandı, qaynamağa başladı, köpüklәndi. Sonra sakitlәşdi. Ubaone qabın
üzәrinә әyilib gördü ki, qabın dibindә, sanki balaca bir göldә timsah uzanıb.