Page 110 - dailan

iya Elena Valş

33
Yazıq cәnab Karoso!
Mәn cırtdanın başını sığallayıb tәsәlli etmәyә
çalışırdım.
– Qәm elәmәyin, cәnab Karoso, birlikdә zalınızı
bәrpa edәcәyik.
– Bәs o vaxta qәdәr topum harada yatacaq? –
hıçqıraraq soruşdu.
– Sizin çarpayınızın ayaq tәrәfindә, cәnab Karoso.
– Yox, bu, onun xoşuna gәlmir; gecә pis yuxular
görәndә yatağıma tullanır, mәni dә qorxudur...
– Kefinizi pozmayın, Baba günahkarı tapacaq vә
cәza olaraq onu mәcbur edәcәk ki, sizin zalınızı
yenidәn inşa etsin.
– Ah, hәr rәngdә şüşәli pәncәrәlәri olan gözәl
zalım...
Başını qatmaq üçün onu mәtbәxә, Dailan Kifkiyә
yulaf şorbası hazırlamağa apardım.
Sarayda bir dәnә dә olsun qulluqçu, mәtbәxdә dә
aşpaz görmәdiyimә tәәccüblәndim.
– Gözә dәymirlәr, amma çox qulluqçum var, –
cırtdan dedi.
Mәtbәx balaca olduğu üçün şorbanı diz üstdә otu-
rub bişirmәli oldum.
Şorbanı Dailan Kifkiyә aparmaq üçün çölә çıxanda
Baba hәlә dә uçmuş zalın әtrafında sürünür, it kimi
yeri iylәyir vә lupasını tutub çәp-çәp baxırdı.
– Qarışqa, – Baba deyir vә dәftәrçәsinә qeyd
edirdi.
– Parikli tarakan, – Baba deyir vә şübhәli kimi
dәftәrinә qeyd edir.
– Yağışqurdu, – deyir vә onu da dәftәrә yazır.
“Bu siyahı bitәn deyil”, – deyә öz-özümә
düşündüm.

Çox keçmәmiş, Baba dayandı vә birdәn burnunu

torpağa dirәdi.

110