Page 191 - "Dünya yuxutək əriyir..."

la Əliyeva Dünya yuxutək əriyir...

Tәbiәtin qoynu necә gözәldi

Tәbiәtin qoynu necә gözәldi…
Hәr şey nәfәs alır, nәğmә oxuyur!
Çobanyastığı da azaddı burda –
Nә qәdәr ki, insan әli ona toxunmur.

İlbiz axtarırıq yollarda yenә,
Budur, arxamca da, bir arı uçur…
Mәnsә düşüncәmdә bir Allahlayam,
Yaralı ürәklә O birgә uçur.

Bәbirin dәrisin niyә soyurlar?
Buxarı önünә sәrmәk üçünmü?
Niyә kobudluqla tәkrar edirlәr:
– Dostları bu qәdәr sevmәk düzgünmü?

Sevgi sәrhәd bilmir, sәhv edir onlar.
Mәn dә düz demirәm, etiraf edim.
Hәlә ki, yaxşıca böyümәmişәm,
Sevgi nә demәkdi? Hәlә nә bilim?

Amma yeriyirәm mәn tәlәsmәdәn.
Hәrçәnd, tәlәsirәm ürәyә doğru!
Yanımda deyilsәn, ağrıdır mәni,
Sәni itirmәkdi әn böyük qorxum!

Ardımca balaca milçәk dә uçur,
Bir quş da oxuyur yaşıl budaqda.
İstedadım yoxdu dәyәrlәndirәm,
Mәnim istedadım – şeir yazmaqdı.