Page 155 - "Dünya yuxutək əriyir..."
P. 155
la Əliyeva Dünya yuxutək əriyir...
Aborigenlә söhbәt
Mәnә söhbәt açdı bir aborigen...
Babasının ruhu enibmiş yerә.
Mәn isә düşündüm o sayıqlayır,
Uşaqlar inanar belә şeylәrә.
“Gostәr fotosunu”– xahiş elәdim.
Orda, hәqiqәtәn, cüt әllәr vardı...
Onu qınamadım yalandı deyә,
Elmin, möcüzәnin sәrhәdi varmı?
Dedi, yaddı bu yurd… Odur ki, qalıb
Keçmişlә gәlәcәk gün arasında...
Hamı nәzakәtlә dinlәyib güldü,
Axı çox dәbdәdi bu saxta әda.
Mәnә söhbәt açdı bir aborigen,
Ata-babasına necә qıyıblar...
Bu gün yarınmaq da düşübdü dәbә,
Bir vaxtsa, dәbdәydi sәrt atmacalar.
Mәnsә düşünürdüm, niyә insanlar,
Bәzәn çox rәhmsiz, qәddar olurlar?
Onlar ki, vәhşidәn mәlәyә dönüb?!
Vәhşi dә, öldürmür yaxınlarını?!
Amma dәyişmirik, әfsuslar olsun,
Üzә geydirsәk dә tәbәssüm donu.
Zülmәt qorxusunu hiss elәyincә,
Vәhşitәk, soyunub-atırıq onu.
Aborigenlә söhbәt
Mәnә söhbәt açdı bir aborigen...
Babasının ruhu enibmiş yerә.
Mәn isә düşündüm o sayıqlayır,
Uşaqlar inanar belә şeylәrә.
“Gostәr fotosunu”– xahiş elәdim.
Orda, hәqiqәtәn, cüt әllәr vardı...
Onu qınamadım yalandı deyә,
Elmin, möcüzәnin sәrhәdi varmı?
Dedi, yaddı bu yurd… Odur ki, qalıb
Keçmişlә gәlәcәk gün arasında...
Hamı nәzakәtlә dinlәyib güldü,
Axı çox dәbdәdi bu saxta әda.
Mәnә söhbәt açdı bir aborigen,
Ata-babasına necә qıyıblar...
Bu gün yarınmaq da düşübdü dәbә,
Bir vaxtsa, dәbdәydi sәrt atmacalar.
Mәnsә düşünürdüm, niyә insanlar,
Bәzәn çox rәhmsiz, qәddar olurlar?
Onlar ki, vәhşidәn mәlәyә dönüb?!
Vәhşi dә, öldürmür yaxınlarını?!
Amma dәyişmirik, әfsuslar olsun,
Üzә geydirsәk dә tәbәssüm donu.
Zülmәt qorxusunu hiss elәyincә,
Vәhşitәk, soyunub-atırıq onu.
