Page 390 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

Hә, bax belә sәhәrlәrin birindә, sirokko bıçaq kimi sümüyә
işlәyәndә mәn evdәn cinni çıxmışdım. Nәyә görәsә qulaqlarımda
eyni ifadә vızıldayırdı: “Әgәr sәn elә bu dәqiqә buradan rәdd
olub getmәsәn, qapazı tәpәnә ilişdirәcәm”. Görәsәn, bu ifadәni
harada eşidә bilәrdim? Sirri-xudadır… Kim bilir, bәlkә, onu
sirokko mәnim qulağıma yuxuda pıçıldamışdı? Dayanacağa
qәdәr gәldiyim yolda vә bizim kafenin yaxınlığındakı Fyume
meydanına getmәk üçün tramvaya minәnәcәn, Allah bilir,
mәn bu ifadәni müxtәlif ahәnglәrdә neçә dәfә tәkrarlamışdım…
Tramvay ağzınacan dolu idi; erkәn olmasına baxmayaraq,
havada dәhşәtli bürkü-boğanaq vardı. Neylәyәcәyimi bilmirdim,
bekarçılıqdı: dişlәrimi bәrk-bәrk qıcayıb qәsdәn düz keçiddә
dayandım. Bu vaxt mәni hәr tәrәfdәn itәlәmәyә başladılar,
sanki dirsәklәri işә salmadan irәli keçmәk mümkün deyildi.
Tibr sahiliylә ağır-ağır irәlilәyәn tramvay Flaminio meydanını
arxada qoydu, Muro Tortonun yanından ötüb, Fyume meydanına
yaxınlaşanda mәn çıxışa tәrәf hәrәkәt elәdim.
Hәtta sirokko әsmәyәn günlәrdә dә mәni özümdәn çıxaran
bir şey var – bu, tramvayda adamların dil-boğaza qoymadan
bir-birindәn “Siz düşürsünüz?.. Bağışlayın, siz düşürsünüz?”
soruşmasıdır. Mәncә, dünyada bundan sarsaq, bundan namünasib
sual ola bilmәz. Sizdәn belә bir şey soruşsalar, özünüzü necә
hiss edәrdiniz: “Bağışlayın, arvadınız sizә buynuz qoşmayıb
ki?”
Heç bilmirәm, onlara belә cavab vermәk üçün mәn nәlәrdәn
keçmәzdim: “Düşürәm, ya düşmürәm – bunun sizә heç bir
dәxli yoxdur!”
Bu sәhәr tramvayda yenә hәmişәki kimi hamı itәlәşirdi;
dayanacağa çatanda arxadan kiminsә sәsi mәni cin atına
mindirdi: “Hә, pәhlәvan, sәn düşürsәn?”
Ofisiantların da mәnliyi var. Onsuz da, ovqatım tәlx idi,
bu yandan da heysiyyәtimi tәhqir edirdilәr: mәnә “sәn” deyir,
üstәlik, “pәhlәvan” adlandırıb әlә salırdılar. Soruşanın hansısa

390