Page 330 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

XI fәsil

Nәhayәt, hәsrәtlә gözlәdiyimiz gün gәldi: artıq Romaya
qayıda bilәrdik. Amma bu, Sant-Yeufemiyada keçirdiyimiz
doqquz ay müddәtindә xәyalımda canlandırdığım günә
bәnzәmirdi. Onda elә bilirdim ki, Romaya yaraşıqlı, sarışın
ingilis vә amerikalı әsgәrlәrlә birgә, hәrbi maşında, deyә-gülә
qayıdacağıq. Quzu kimi sakittәbiәtli, mәlәk kimi gözәl Rozetta
vә hәtta Mikele dә bizimlә olacaq. Mikele sevincindәn yerә-
göyә sığmayacaq. Tәsәvvür edirdim ki, budur, yük maşınında
oturub, gözümü yola dikmişәm, üfüqdә müqәddәs Pyotr
kilsәsinin görünәcәyi anı gözlәyirәm: Romaya yaxınlaşanda
birinci bu kilsәnin qübbәsini görürsәn. Gәlәcәk haqqında
planlar qururdum, Rozettanın toyu, dükanımız vә mәnzilimiz
haqqında fikirlәşirdim. Romada olmadığım doqquz ay
müddәtindә hәr şeyi xırdalıqlarına qәdәr ölçüb-biçmişdim.
Fikirlәşirdim ki, bizi hәmişәki kimi sakit, gülәrüz Covanni
qarşılayacaq. Qonşular bizi dövrәyә alacaq, hamıyla tәk-tәk
salamlaşıb, qucaqlaşacağıq.
– Axır ki, öz evimizdәyik. Bu doqquz ayda başımıza
gәlәnlәri sizә sonra danışaram, – qonşulara deyәcәkdim.
Bütün bunları xәyalımda canlandıranda kefim durulur, öz-
özümә gülümsәyirdim. Heç vaxt ağlıma gәlmәzdi ki, hәr şey
başqa cür olacaq. Bir sözlә, fikirlәşmәmişdim ki, Konçettanın
dediyi kimi, müharibә – müharibәdir, müharibә qurtarandan
sonra da müharibә olaraq qalır. Axı ölüm ayağında olan vәhşi
heyvan da öz pәncәsiylә adama dәhşәtli yara vura bilәr. Bax
başa çatmaqda olan müharibә bizә mәhz belә yaralar vurmuşdu:
mәrakeşlilәr Rozettanın namusunu lәkәlәdilәr, nasistlәr Mikeleni
öldürdülәr, biz Romaya әclaf Rozarionun maşınında qayıtmalı
olduq, mәnsә arzuladığımın әksinә olaraq, evә bәdbin ovqatda
qayıdırdım. Qәm-qüssә, nigarançılıq bütün varlığımı çulğamışdı.

330