Page 328 - alberto moravia_Макет 1

Alberto Moravia

asılmış kәndiri axtarıb tapdım (Konçetta bu kәndirdә paltar
qurudurdu). Kәndiri götürüb, hörmә kәtilin üstünә çıxdım. O
qәdәr boğaza yığılmışdım ki, tezliklә hәyatıma son qoyub, bu
mәşәqqәtdәn qurtulmaq istәyirdim. Kәndirin bir ucunu yenicә
tirә bağlamaq istәyirdim ki, qapının astadan açıldığını eşitdim.
Çevrilib baxanda gördüm ki, Mikele qapının önündә dayanıb.
Onun mәhz Mikele olduğuna әminәm. Sonuncu dәfә gördüyüm
kimiydi, qәti dәyişmәmişdi. Nasistlәr onu aparanda mәhz bu
görkәmdәydi: şalvarının bir balağı gödәk idi, topuğuna güclә
çatırdı, o biri balağı isә o qәdәr uzun idi ki, ayağının altına
düşürdü. Mikele gözlük taxmışdı, amma mәni görmәk üçün
başını aşağı әyib gözlüyünün üstündәn baxırdı. Әvvәllәr dә
belә elәyәrdi. Әlimdә kәndir, kәtilin üstündә dayandığımı
görüb әlini yellәdi, sanki “Yox, lazım deyil, belә elәmә” –
demәk istәyirdi.
– Niyә elәmәyim? Artıq yaşamaqdan bezmişәm… – dedim.
Ağzını açıb nәsә dedi, amma heç nә başa düşmәdim. O
sanki qalın şüşәnin arxasında dayanmışdı, dodaqları tәrpәnirdi,
amma sәsi gәlmirdi. Onda bәrkdәn qışqırdım:
– Ucadan danış, eşitmirәm.
Elә bu an gözümü açıb gördüm ki, çarpayıda uzanmışam.
Bütün bәdәnim tәr içindәydi. Başa düşdüm ki, intihar etmәk
fikri, Mikelenin gәlişi, dediyi sözlәr – hamısı yuxuymuş.
Bununla belә, onun dediklәrini eşitmәdiyimә görә çox
heyifsilәnirdim. Uzun müddәt gözümә yuxu getmәdi, yataqda
o tәrәf-bu tәrәfә çevrilәrәk düşünürdüm ki, görәsәn, Mikele
nә demәk istәyirdi? Nәhayәt, bu qәrara gәldim ki, o, mәnә
bәzi şeylәri başa salmaq istәyirmiş. Demәk istәyirmiş ki,
istәnilәn halda, hәyat ölümdәn yaxşıdır, mәn özümü öldürmәmәli,
yaşamağa davam etmәliyәm. Bilirәm ki, Mikele bir neçә sözlә
mәnә hәyatın mәnasını başa salmağa çalışıb. Biz dirilәr hәyatın
mәnasını dәrk edә bilmirik, ölülәr üçünsә hәr şey gün kimi
aydındır. Amma heyif ki, dediklәrini eşitmәdim. Sizә deyim

328