Page 339 - book-online
P. 339
Àòàìûí äîñòëàðû
Atatürk öldüyü günlәrdә atamın gündәlik hәyatında
böyük daxili sarsıntı keçirdiyini göstәrәn bәzi tәzahürlәr
meydana çıxdı. Qocalmasından, vücudunun yaşlaş-
masından, çürümәsindәn tez-tez danışmağa başladı.
Onu mütәәssir edәn bu ölüm beş ildәn bәri bir kәnara
çәkildiyi fәal qәzetçilik hәyatının yenidәn canlanmasına
vәsilә oldu. Hәzin bir vәsilә!
Gәnc qәlәm sahibinin atәşi vә hәyәcanı ilә yenidәn
yazmağa başladı. Lakin yetmiş yaşındakı vücudu cavan
qәlbinin bu yeni hәmlәlәrinә çox çәtinliklә tab gәtirirdi.
Onun yenidәn özünә iş, fәaliyyәt tapmasına bir
tәrәfdәn sevinirdik. Çünki kefi kökәlmişdi, gününü tәnha
otaqlarda gәzib-dolaşmaqla keçirmirdi, görüşünә gәlәnlәri
qәbul edir, fiziki iztirablarını unudurdu. Lakin bәrk
yorulduğunu da görürdük.
– Bu mәqalә mәnim nәfәsimi kәsdi, oğlum. Elә bil
başım işlәmir. Uşaq kimi olmuşam. Bәzәn nәfәs dә ala
bilmirәm".
Masadan doktorların tövsiyә etdiklәri süni tәnәffüs
cihazını götürür.
– Ata, bir narahatçılığınmı var?
– Bir az var, amma keçib gedәr. Artıq gündә on-on
beş dәfә belә olur.
İstanbulda qaldığı böyük evi bacım Sürәyyanın istәyi
ilә sökdürüb nisbәtәn kiçik, yaşayış üçün rahat hala
gәtirdi. Yeni ev artıq öz ehtiyaclarına uyğun tikilmişdi.
Ev әşyaları vә kitabxanası istәdiyi şәkildә nizamlanmışdı.
Evin memarlıq üslubunda Türkiyәdә ilk dәfә tәtbiq
edilәn bir xüsusiyyәt vardı. Atam bunu nәzәrdә tutaraq
“Sәdat – memar Sәdat bizi modernlәşdirdi, uşaqlar!” –
deyir, sonra böyük, dairәvi salonda әlağacına dayanaraq
339
Atatürk öldüyü günlәrdә atamın gündәlik hәyatında
böyük daxili sarsıntı keçirdiyini göstәrәn bәzi tәzahürlәr
meydana çıxdı. Qocalmasından, vücudunun yaşlaş-
masından, çürümәsindәn tez-tez danışmağa başladı.
Onu mütәәssir edәn bu ölüm beş ildәn bәri bir kәnara
çәkildiyi fәal qәzetçilik hәyatının yenidәn canlanmasına
vәsilә oldu. Hәzin bir vәsilә!
Gәnc qәlәm sahibinin atәşi vә hәyәcanı ilә yenidәn
yazmağa başladı. Lakin yetmiş yaşındakı vücudu cavan
qәlbinin bu yeni hәmlәlәrinә çox çәtinliklә tab gәtirirdi.
Onun yenidәn özünә iş, fәaliyyәt tapmasına bir
tәrәfdәn sevinirdik. Çünki kefi kökәlmişdi, gününü tәnha
otaqlarda gәzib-dolaşmaqla keçirmirdi, görüşünә gәlәnlәri
qәbul edir, fiziki iztirablarını unudurdu. Lakin bәrk
yorulduğunu da görürdük.
– Bu mәqalә mәnim nәfәsimi kәsdi, oğlum. Elә bil
başım işlәmir. Uşaq kimi olmuşam. Bәzәn nәfәs dә ala
bilmirәm".
Masadan doktorların tövsiyә etdiklәri süni tәnәffüs
cihazını götürür.
– Ata, bir narahatçılığınmı var?
– Bir az var, amma keçib gedәr. Artıq gündә on-on
beş dәfә belә olur.
İstanbulda qaldığı böyük evi bacım Sürәyyanın istәyi
ilә sökdürüb nisbәtәn kiçik, yaşayış üçün rahat hala
gәtirdi. Yeni ev artıq öz ehtiyaclarına uyğun tikilmişdi.
Ev әşyaları vә kitabxanası istәdiyi şәkildә nizamlanmışdı.
Evin memarlıq üslubunda Türkiyәdә ilk dәfә tәtbiq
edilәn bir xüsusiyyәt vardı. Atam bunu nәzәrdә tutaraq
“Sәdat – memar Sәdat bizi modernlәşdirdi, uşaqlar!” –
deyir, sonra böyük, dairәvi salonda әlağacına dayanaraq
339
