Page 233 - book-online
P. 233
Àòàìûí äîñòëàðû
İnstitutda onu soyuq bir nәzakәtlә qarşıladılar.
Söylәdiklәrini etinasızlıqla dinlәdilәr, әmanәtlәrini laqeyd
tövrlә qәbul etdilәr.
O, özünü tәpәdәn-dırnağa qәdәr donuq nәzәrlәrlә
süzәn, gizlәtmәyә çalışdıqları istehzalı tәbәssümlәrlә
“Tәşәkkür edirik” – deyә qapını göstәrәnlәrin yanından
ayrılandan sonra hәyatla son bağlarının da qopduğunu
anladı. Boğazını qәhәr tıxamışdı. Bir küncә çәkilmәk,
ürәyi boşalana qәdәr ağlamaq istәyirdi. Yoldan keçәn
bir maşına işarә edib saxlatdı, qaldığı hotelin adını
söylәdikdәn sonra gözlәrini qapayıb öz-özünә pıçıldadı:
“Artıq ölmәliyәm!”

233
   228   229   230   231   232   233   234   235   236   237   238