Page 434 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

QӘLBİMDӘKİ CEMRӘ1

Mәrhum Osman Yüksәl Sәrdәqeçtiyә...

Bir saatdır, eyni şeyi düşünürәm vә ya özümü
buna inandırmağa çalışıram: Sabahdan hәyatı
vecimә almayacağam, heç nәyi özümә dәrd elәmәyәcәk,
hәtta dәrs kitablarımın üzünü dә açmayacağam.
Sәhәr tezdәn duracağam, fit çala-çala üzümü qırxaca-
ğam. Anamla qәlyanaltı edәrәk, radioda sәslәnәn әntiqә
bir mahnıya keflә qulaq asacağam. Ona gözәl sözlәr dә
deyәcәyәm… Gözlәrindә Sәdri Alışığın sirli tәbәssümü,
hey anam, hey! İndiyә qәdәr boşuna yaşamışam. Ot kimi
gәlib, saman kimi sovrulmuşam!
434 Anam dediklәrimdәn heç nә anlamayıb mәndәki bu
qәribәliyә heyrәtlә baxacaq. Üzündә istehzalı bir ifadәylә:
“Çox gülmәlidi. Görәn, “başına dövlәt quşu qonub?” –
deyә zәnn edәcәk, sonra “gic-gic danışma, yemәyini ye!” –
deyәcәk. Guya mәni danlayacaq. Ona fikir vermәyib
qәhqәhәylә gülәcәyәm.
Anamın gözündә bir tapmaca olduğumu başa düşә-
cәyәm. Pәncәrәni açıb bu ruhsuz beton binalara baxaraq,
quş sәslәriylә dolu bir meşә tәsәvvür edәcәk, bu mәnzәrә-
yә heyranlıqla baxacağam. Şәhәrin kömür qoxuyan hava-
sını sәrin bir sәhәrdә ciyәrimә çәkәcәyәm. Gözlәrimdәki
süni gülüşә fikir vermәyib hәr şeyi bomboz görmәyә
çalışacağam. Özümü buna mәcbur edәcәyәm. Alışıb-yanan
qırmızı nar çiçәkli qalstukumu taxıb anamın yanağından
öpәrәk aradan çıxacağam. Anam da әlini öpdüyüm yana-

1 cemrə – Alov, köz; fevral ayından sonra yavaş-yavaş artan istilik