Page 427 - antologiya

seyn Su 427

Ev işlәrindә kömәk edәn, qonaqların qulluğunda duran,
anamı heç vaxt tәk buraxmayan doğma bir anaydı. Atamla
anamın sözlәri çәp gәlәndә araya girib anamı öz qanadı
altına alar, atamınsa kişi qüruruna toxunmadan münasi-
bәtlәri yoluna qoyardı.

Bibimin otağı bizim üçün әn tәmiz, әn müqәddәs yer
idi. Yatağını nә vaxt açıb-yığdığını bilmәzdik. Paltarını
qoymazdı göz qabağında qala. Otağında әşya az idi.
Qarderobdan istifadә elәmәzdi, paltarını divardakı
asılqandan asıb, üstünә örtük çәkәrdi. Әşyalarını divan-
ların altına yığardı. Sәccadәsi sağ ucu qatlanmış halda
hәmişә bir küncdә sәrili olardı. Tәsbehi bir sancaqla sәcca-
dәnin qırağına sancardı. Otağından gül әtri әskik olmazdı.
Qapısının arxasındakı sandığı bizim üçün möcüzәlәr
dükanı kimiydi. Bacılarımla birlikdә tez-tez sandığı ona
açdırar, boğçalara, illәrdir ki, bizim üçün qoruyub sax-
ladığı hәdiyyәlәrә baxardıq. Bizim gözümüzdә hamısı
qiymәtliydi: zәr-zibalı örtüklәri, tülbәndlәri, kәhrәba
tәsbehlәri, qatbaqat bezә bükülmüş, kәnarları saralan
şәkillәri, üzüklәri, boyunbağıları әldәn-әlә gәzdirib, qoxu-
sunu içimizә çәkәndәn sonra bibimә qaytarar, o da bunları
tәk-tәk yerinә qoyub sandığın ağzını bağlayardı. Bu
sandıqaçma mәrasimi bizә xüsusi zövq verәrdi: onda nә
tapmışdıq, bilmirәm.

Bacılarım bir-bir gәlin köçdükcә sandıq boşalsa da,
mәnә saxladığı әşyalar qalmaqdaydı. Hәlә uşaq vaxtından
onlara verәcәyi cehizlә bağlı bir didişmәlәr olurdu ki, gәl
görәsәn. Bibim bir-bir onların könlünü alır, cehizin әn
yaxşısını ona verәcәyini demәklә sakitlәşdirirdi. Bu
әşyaları bizdәn başqa, heç kimә göstәrmәzdi, heç anama
da. Bibimin bizә hansı hәdiyyәlәr hazırladığını valideynlә-
rimizә danışanda hәm sevinir, hәm dә kәdәrlәnirdilәr.
Anam çox şeydә bibimә arxayın idi: mәsәlәn, bacılarıma
nәsә almaq istәyinә atam etiraz edәndә bibim mәsәlәni