Page 422 - antologiya
P. 422
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
bürümüşdü. Mәlәk yenә qucağında oturub: “Nәnә, saçımı
darasana”, – deyirdi. “Baş üstә, quzum” desә dә, әlindәn
düşәn darağı tapa bilmәdi ki bilmәdi – elә bil yerin dibinә
batmışdı. Dikәlib әtrafa boylandı. Qayanın üstünә çıxdı.
Oradan hәr tәrәf ovcunun içi kimi görünürdü. İndiyәdәk
gözlәri belә itibaxışlı olmamışdı: çox uzaqları, hәtta
dağların arxasındakıları da görürdü. Ortalığı kölgәlәr
basmışdı, tanışlar, yadlar… onlarla siluet... Uzaqdan bir
әsgәr ona tәrәf gәlirdi. Yaxınlaşanda gördü ki, gәlәn illәrlә
yolunu gözlәdiyi әridir. Ona tәrәf qaçan әrini qucaqlamaq
üçün qollarını açıb, quş kimi uçmağa başladı. İndi artıq
mavi sәmaya doğru uçurdu. Sonsuzluğa...
Amma nәdәnsә әsgәr ona qoşulub uçmadı.
...Bayburt tәrәfdәn gәlәn bir qrup qaçqın Qәrb
istiqamәtindә irәlilәyirdi. Qabaqda gedәn Fatma adlı bir
qız uzaqdan quşların enib-qalxmağını gördü. O, bir
422 müddәt bu mәnzәrәyә baxıb babasını sәslәdi: “Baba, baba,
bura bax, bura bax”. Talıb baba nәvәsinin göstәrdiyi yerә
baxanda mәsәlәnin nә yerdә olduğunu başa düşüb:
“Yәqin, orada heyvan cәsәdi var, quşlar leşi yemәk üçün
şığıyıblar üstünә”, – dedi.
Atdığı daşlardan quşlar uçub-gedәndәn sonra Fatma
qayanın altına gәldi vә o andaca “Baba!” – deyә qışqırıb
yerә yıxıldı. Camaat ona tәrәf qaçanda yerdә bir qadın
cәsәdi gördülәr.
Talıb baba qabarlı әllәrini yana açaraq qışqırdı: “Tez
olun, uşaqları buradan uzaqlaşdırın!” Uşaqlar aralanandan
sonra qadınlardan biri Fatmanı kәnara çәkdi. O birilәr isә
yaşlı qadının parçalanmış nәşini sahmana salmağa
çalışdılar.
Talıb baba hüznlü sәslә:
– Yazığı ölüm burada haqlayıb, – dedi. – Neylәmәli,
artıq iş-işdәn keçib, gәlin onu elә bu qayanın altında dәfn
edәk. Demәli, alnına әbәdi bu qayanın altında yatmaq
yazılıbmış.
bürümüşdü. Mәlәk yenә qucağında oturub: “Nәnә, saçımı
darasana”, – deyirdi. “Baş üstә, quzum” desә dә, әlindәn
düşәn darağı tapa bilmәdi ki bilmәdi – elә bil yerin dibinә
batmışdı. Dikәlib әtrafa boylandı. Qayanın üstünә çıxdı.
Oradan hәr tәrәf ovcunun içi kimi görünürdü. İndiyәdәk
gözlәri belә itibaxışlı olmamışdı: çox uzaqları, hәtta
dağların arxasındakıları da görürdü. Ortalığı kölgәlәr
basmışdı, tanışlar, yadlar… onlarla siluet... Uzaqdan bir
әsgәr ona tәrәf gәlirdi. Yaxınlaşanda gördü ki, gәlәn illәrlә
yolunu gözlәdiyi әridir. Ona tәrәf qaçan әrini qucaqlamaq
üçün qollarını açıb, quş kimi uçmağa başladı. İndi artıq
mavi sәmaya doğru uçurdu. Sonsuzluğa...
Amma nәdәnsә әsgәr ona qoşulub uçmadı.
...Bayburt tәrәfdәn gәlәn bir qrup qaçqın Qәrb
istiqamәtindә irәlilәyirdi. Qabaqda gedәn Fatma adlı bir
qız uzaqdan quşların enib-qalxmağını gördü. O, bir
422 müddәt bu mәnzәrәyә baxıb babasını sәslәdi: “Baba, baba,
bura bax, bura bax”. Talıb baba nәvәsinin göstәrdiyi yerә
baxanda mәsәlәnin nә yerdә olduğunu başa düşüb:
“Yәqin, orada heyvan cәsәdi var, quşlar leşi yemәk üçün
şığıyıblar üstünә”, – dedi.
Atdığı daşlardan quşlar uçub-gedәndәn sonra Fatma
qayanın altına gәldi vә o andaca “Baba!” – deyә qışqırıb
yerә yıxıldı. Camaat ona tәrәf qaçanda yerdә bir qadın
cәsәdi gördülәr.
Talıb baba qabarlı әllәrini yana açaraq qışqırdı: “Tez
olun, uşaqları buradan uzaqlaşdırın!” Uşaqlar aralanandan
sonra qadınlardan biri Fatmanı kәnara çәkdi. O birilәr isә
yaşlı qadının parçalanmış nәşini sahmana salmağa
çalışdılar.
Talıb baba hüznlü sәslә:
– Yazığı ölüm burada haqlayıb, – dedi. – Neylәmәli,
artıq iş-işdәn keçib, gәlin onu elә bu qayanın altında dәfn
edәk. Demәli, alnına әbәdi bu qayanın altında yatmaq
yazılıbmış.
