Page 424 - antologiya
P. 424
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
GÜLŞӘFDӘLİ YӘMӘNİ
Yunisin xatirәsinә:
“Paslanmaz bıçaq kimi”.
Ogün, o an olan oldu. Oldu, keçdi. Elә bildim, olan
ancaq mәnә oldu. Amma o da öz payını aldı –
nişanlımı deyirәm. Üzüklәr barmağımıza tәzә taxılmışdı.
Ağzından çıxan sözün bu qәdәr ağır nәticә verәcәyini
gözlәmirdi. Hülqumu yox idi. Sözünü geri götürmәyin dә
faydası yoxdur artıq. Söz yarası sağalmaz. Yırtılan yerә
yamaq vurmağın nә mәnası? İki ildi ki, üfürә-üfürә
qoruyub saxladığımız nişan bağı bir anda qırıldı. Hәr şey
gözümüzün qabağında darmadağın oldu. Bibimin dә neçә
illәrdi üstündә әsdiyi bu münasibәti pozaraq saymazyana
424 qabağımda durmuşdu. Barmağımdakı üzüklә oynadığımı
zәnn elәdi, amma mәn onu çıxarıb ovcunun içinә qoydum.
Eynәn filmlәrdәki kimi. İki üzük bir-birinә dәyib sәs
çıxartdı. Diksindi. Hә, deyәsәn, nә baş verdiyini başa
düşmüşdü. Kәlmә dә kәsmәdim, bibimin arxasınca onun
otağına tәrәf getdim. Bir azdan zalın qapısının, arxasınca
da çöl qapının açılıb-örtüldüyünü eşitdim. Çıxıb gedirdi.
Әlindә dә üzüyü… Nә halda getdi, bilmirәm. Bu barәdә
düşünmәk istәmirdim, qorxurdum ki, fikrimi dәyişәrәm.
Altmış ildәn bәri bibimin göz bәbәyi kimi qoruyub
saxladığı müqәddәs bir şey elә bil üçümüzün arasında yerә
düşüb şüşә kimi çilik-çilik olmuşdu. Әyilib yığışdıra da
bilmirdik. Mәnim ayağıma batan bu qırıntılar, bәlkә dә,
bibimin ürәyini parçalamışdı. Çünki bugünәdәk yeddiqat
parçaya bükülü bir dua kimi qoruyub saxladığı o sevginin
gücünün uşaqlıqdan şahidi olmuşam. O xatirәlәrin mәnә
tәsirini özüm yaşamışam. Hisslәrini büruzә vermәsә dә,
günü-gündәn bibimi daha çox başa düşürdüm. O da mә-
GÜLŞӘFDӘLİ YӘMӘNİ
Yunisin xatirәsinә:
“Paslanmaz bıçaq kimi”.
Ogün, o an olan oldu. Oldu, keçdi. Elә bildim, olan
ancaq mәnә oldu. Amma o da öz payını aldı –
nişanlımı deyirәm. Üzüklәr barmağımıza tәzә taxılmışdı.
Ağzından çıxan sözün bu qәdәr ağır nәticә verәcәyini
gözlәmirdi. Hülqumu yox idi. Sözünü geri götürmәyin dә
faydası yoxdur artıq. Söz yarası sağalmaz. Yırtılan yerә
yamaq vurmağın nә mәnası? İki ildi ki, üfürә-üfürә
qoruyub saxladığımız nişan bağı bir anda qırıldı. Hәr şey
gözümüzün qabağında darmadağın oldu. Bibimin dә neçә
illәrdi üstündә әsdiyi bu münasibәti pozaraq saymazyana
424 qabağımda durmuşdu. Barmağımdakı üzüklә oynadığımı
zәnn elәdi, amma mәn onu çıxarıb ovcunun içinә qoydum.
Eynәn filmlәrdәki kimi. İki üzük bir-birinә dәyib sәs
çıxartdı. Diksindi. Hә, deyәsәn, nә baş verdiyini başa
düşmüşdü. Kәlmә dә kәsmәdim, bibimin arxasınca onun
otağına tәrәf getdim. Bir azdan zalın qapısının, arxasınca
da çöl qapının açılıb-örtüldüyünü eşitdim. Çıxıb gedirdi.
Әlindә dә üzüyü… Nә halda getdi, bilmirәm. Bu barәdә
düşünmәk istәmirdim, qorxurdum ki, fikrimi dәyişәrәm.
Altmış ildәn bәri bibimin göz bәbәyi kimi qoruyub
saxladığı müqәddәs bir şey elә bil üçümüzün arasında yerә
düşüb şüşә kimi çilik-çilik olmuşdu. Әyilib yığışdıra da
bilmirdik. Mәnim ayağıma batan bu qırıntılar, bәlkә dә,
bibimin ürәyini parçalamışdı. Çünki bugünәdәk yeddiqat
parçaya bükülü bir dua kimi qoruyub saxladığı o sevginin
gücünün uşaqlıqdan şahidi olmuşam. O xatirәlәrin mәnә
tәsirini özüm yaşamışam. Hisslәrini büruzә vermәsә dә,
günü-gündәn bibimi daha çox başa düşürdüm. O da mә-
