Page 421 - antologiya
P. 421
mi Şimşək 421
Mәdinә nәnә hirslәnmişdi, gözünü yumub, ağzını
açdı: “İt uşaqları! Kişilәrin cәbhәyә getmәyini gözlәyirdiz,
hә? Evlәrdә әli silah tutanımız qalmayıb, siz dә bunu fürsәt
bilib adamları ev-eşiklәrindәn didәrgin saldınız. Bu, hansı
kitabda yazılıb? Heç kim öz evindә qalmağa cürәt elәmir.
Getmәk istәmәyәnlәri diri-diri yandırandan sonra kim
qalar axı?! Bu günahsız insanları öldürmәk günah de-
yilmi? Hansı vicdana sığar bu? Tfu sizә!”
Günәşin istisi getdikcә şiddәtlәnirdi. Mәdinә nәnә
yuxuya gedib yenә nәvәlәriylә görüşdü. Mәlәk... Qu-
cağında oturub sünbül kimi saçlarını nәnәsinә daradır.
Nәnәsinin saçlarını daraması Mәlәyin çox xoşuna gәlәr,
hәtta buna görә nәnәsinin adı qoyulmuş böyük bacısı
Mәdinәylә tez-tez dalaşardı. İndi dә nәnәnin әlindәki
daraq yupyumşaq idi, saçlara lazım olan formanı verә
bilmirdi. Birdәn nә oldusa, daraq sürüşüb qoluna batdı,
elә bil iynә deşdi qolunu. Bәdәnindә ağrıyla yanaşı, ilıq
bir nәmlik hiss elәdi. Gözünü açanda qayanın altından
nәyinsә sürüşüb getdiyini gördü. Nә olduğunu seçә
bilmәdi. Halsız bәdәni daha da zәiflәdi. Gözlәri qaraldı:
artıq heç nәyi görmürdü. “Nәvәlәrimi bir daha görә
bilmәyәcәm” deyә heyifsilәndi.
Qayanın altında özü üçün qurduğu dünyası qaral-
mağa başladı. Başının üstündә uçan, bәzәn dә yaxınlığına
qonan quşlar onun gözünә nәhәng kölgәlәr kimi görü-
nürdü. Qarğaydımı, qartaldımı – ayırd elәyә bilmirdi.
Vәziyyәti daha da ağırlaşdı. Artıq әzalarını tәrpәdә
bilmirdi. Çarәsizlik içindә dәrin yuxuya gedәrәk, yenә
nәvәlәrini gördü. Böyük nәvәsi Abdullah bir mis qab
uzadaraq: “Nәnә, al su iç!” – dedi. Lap yerinә düşdü: susu-
zluqdan ürәyi yanırdı. Balaca Mәdinә isә nәnәsinә pendir-
çörәk verdi. Ancaq iştahası yox idi. Cәlal, Hüseyn,
Mәhmәd, Saleh yaxınlıqdakı çәmәnlikdә çilingağac
oynayırdılar. Cәlalın qışqırığı, hәmişәki kimi, alәmi
Mәdinә nәnә hirslәnmişdi, gözünü yumub, ağzını
açdı: “İt uşaqları! Kişilәrin cәbhәyә getmәyini gözlәyirdiz,
hә? Evlәrdә әli silah tutanımız qalmayıb, siz dә bunu fürsәt
bilib adamları ev-eşiklәrindәn didәrgin saldınız. Bu, hansı
kitabda yazılıb? Heç kim öz evindә qalmağa cürәt elәmir.
Getmәk istәmәyәnlәri diri-diri yandırandan sonra kim
qalar axı?! Bu günahsız insanları öldürmәk günah de-
yilmi? Hansı vicdana sığar bu? Tfu sizә!”
Günәşin istisi getdikcә şiddәtlәnirdi. Mәdinә nәnә
yuxuya gedib yenә nәvәlәriylә görüşdü. Mәlәk... Qu-
cağında oturub sünbül kimi saçlarını nәnәsinә daradır.
Nәnәsinin saçlarını daraması Mәlәyin çox xoşuna gәlәr,
hәtta buna görә nәnәsinin adı qoyulmuş böyük bacısı
Mәdinәylә tez-tez dalaşardı. İndi dә nәnәnin әlindәki
daraq yupyumşaq idi, saçlara lazım olan formanı verә
bilmirdi. Birdәn nә oldusa, daraq sürüşüb qoluna batdı,
elә bil iynә deşdi qolunu. Bәdәnindә ağrıyla yanaşı, ilıq
bir nәmlik hiss elәdi. Gözünü açanda qayanın altından
nәyinsә sürüşüb getdiyini gördü. Nә olduğunu seçә
bilmәdi. Halsız bәdәni daha da zәiflәdi. Gözlәri qaraldı:
artıq heç nәyi görmürdü. “Nәvәlәrimi bir daha görә
bilmәyәcәm” deyә heyifsilәndi.
Qayanın altında özü üçün qurduğu dünyası qaral-
mağa başladı. Başının üstündә uçan, bәzәn dә yaxınlığına
qonan quşlar onun gözünә nәhәng kölgәlәr kimi görü-
nürdü. Qarğaydımı, qartaldımı – ayırd elәyә bilmirdi.
Vәziyyәti daha da ağırlaşdı. Artıq әzalarını tәrpәdә
bilmirdi. Çarәsizlik içindә dәrin yuxuya gedәrәk, yenә
nәvәlәrini gördü. Böyük nәvәsi Abdullah bir mis qab
uzadaraq: “Nәnә, al su iç!” – dedi. Lap yerinә düşdü: susu-
zluqdan ürәyi yanırdı. Balaca Mәdinә isә nәnәsinә pendir-
çörәk verdi. Ancaq iştahası yox idi. Cәlal, Hüseyn,
Mәhmәd, Saleh yaxınlıqdakı çәmәnlikdә çilingağac
oynayırdılar. Cәlalın qışqırığı, hәmişәki kimi, alәmi
