Page 397 - antologiya

an Çeviksoy

KİŞİLӘR DӘ AĞLAYARMIŞ

Üç gün özündәn xәbәrsiz yatdı. Ağzını da aça 397
bilmir, başına gәlәnlәri belә xatırlamırdı.
Dördüncü gün bir az özünә gәldi: “Mәnә nә olmuşdu?”
Yanına gәlәnlәrin bәzilәrini tanıdı. Beşinci gün süd, şorba
içdi, yeddinci gün atamın kömәyiylә dә olsa, ayaqyoluna
çıxa bildi, on ikinci gün namazını oturduğu yerdә qılıb, on
sәkkizinci gün evin idarәsini yenә öz әlinә aldı.
İyirmi beşinci günün axşamı qayçı, güzgü, bir dә bez
istәdi. Saçını, saqqalını, bığını atama düzәltdirdi. Yaxşı-
laşdığını, sabah sәhәr mәscidә namaza getmәk istәdiyini
bildirdi. Gәlinlәrinin üçü dә yan-yana oturmuşdu. Onlara
baxıb: Yatağıma dәymәyin, elә belәcә qalsın – deyә
xәbardarlıq elәdi. Sonra böyük әmioğlu Mәmiklә mәni
yanına çağırıb xahiş elәdi ki, “Tuna çayı”nı oxuyaq. Oxu-
duq, lәzzәtlә qulaq asıb:
– “İgidlәrim mәnim!” – dedi, – sonra yastığının
altından kağıza bükülü kişmiş çıxarıb bizә verdi. Kişmişi
yeyәndәn sonra uşaq bayramlarında oxumaq üçün әzbәr-
lәdiyimiz şeirlәri dedirtdi.
Yemәyimizi hәmişә onun otağında yediyimiz üçün
oranı “yemәkxana” adlandırmışdıq. Otaqdan çıxarkәn
paltarını әvvәlcәdәn hazırlatdı. Sobadakı közü ev soyu-
masın deyә manqala tökdürdü. Bizsә öz otağımıza yat-
mağa getdik.
Sevincimdәn neçә saat yata bilmәdim. Axı babam
yaxşılaşmışdı. Aprelin iyirmi üçündә kәnd meydanında
keçirәcәyimiz Beynәlmilәlçilik vә Uşaq bayramına yenә
dә hamıdan әvvәl gәlib mәktәbdәn gәtirdiyimiz partaların
birindә oturacaq, oxunacaq şeirlәri, edilәcәk çıxışları
diqqәtlә dinlәyәcәk, sәfәrbәrliyi, Çanaqqalanı, Sakaryanı
xatırlayıb kövrәlәcәkdi. Ancaq dәqiq bilirәm ki, ağlama-