Page 375 - antologiya
P. 375
sən Kallimci 375
İtkinin yaşı, boyu, gözünün, saçının rәngi, geyimi haqda
bilgi verilmәlidi ki, tapılsın. Ona görә dә sizә onunla bağlı
bir sirr açmalıyam.
Qardaşım – bәlkә dә, qulaqlarınıza inanmayacaqsız –
bir әlyazmadı, yәni kitabdı. Düz doqquz yüz ildir ki, itib...
Gözlәmirdiniz, düzdü? Sizi heyrәtә salacaq bir şey
dә deyimmi? Yaxşı, deyirәm: bu elanı verәn, qardaş
hәsrәtiylә alışıb-yanan mәn özüm dә bir әlyazmayam. Altı
yüz otuz sәkkiz sәhifәm vә hәr sәhifәmdә dә on yeddi sәtir
var.
Bu günә qәdәr, Allah bilir, nә qәdәr axtarış elanına
rast gәlmisiniz, amma belәsini, bilirәm ki, ilk dәfә görür-
sünüz.
Qardaşım çox bahalı kitabdı. Sizi aldatmaq fikrim
yoxdu. Görmürsünüz, onu tapana min qızıl pul verirәm?!
Hә, bir dә deyirәm: qardaşımı tapan şәxs bizә xәbәr verәn
kimi, min qızılı alacaq, kitab, yәni qardaşım isә onu tapan
adamda qalacaq: kitabı nәşr etmәk istәyәnlәrә istәdiyi
qiymәtә sata da bilәr. Bu mükafat mәsәlәsindә belә bir
mәqam da var: pulu verәnlәrin niyyәti ancaq vә ancaq
qardaşımı tapmaqdı...
Biz iki qardaş XI әsrdә anadan olmuşuq, yәni yazıl-
mışıq. Bilirsiniz ki, o dövrlәr mәtbәә, kompüter-zad yox
idi, kitablar әllә yazılırdı. Sahibimiz әlindә qamış, qarşısın-
da da mürәkkәb vә kağız – bizi әrsәyә gәtirәnәdәk gün-
lәrcә zәhmәt çәkib.
Doğulmaqda olan qardaşımla hәr gün yanbayan
yatardıq. Günbәgün, anbaan, sәhifәbәsәhifә... Günlәrin bir
günü sahibimiz bizi yazıb bitirdi. Әvvәl mәn hazır oldum
vә cildlәyib saraya apardılar. O gündәn qardaşımdan ayrı
düşdüm, o gündәn onun hәsrәtiylә yaşayıram.
Qardaşımı tanımaq üçün, hәr şeydәn әvvәl, mәni
yaxşıca tanımalısınız. Babalarımızın yaxşı bir sözü var:
“Qardaşını göstәr, deyim kimsәn”. Hәlә әkiz olduğumuzu
İtkinin yaşı, boyu, gözünün, saçının rәngi, geyimi haqda
bilgi verilmәlidi ki, tapılsın. Ona görә dә sizә onunla bağlı
bir sirr açmalıyam.
Qardaşım – bәlkә dә, qulaqlarınıza inanmayacaqsız –
bir әlyazmadı, yәni kitabdı. Düz doqquz yüz ildir ki, itib...
Gözlәmirdiniz, düzdü? Sizi heyrәtә salacaq bir şey
dә deyimmi? Yaxşı, deyirәm: bu elanı verәn, qardaş
hәsrәtiylә alışıb-yanan mәn özüm dә bir әlyazmayam. Altı
yüz otuz sәkkiz sәhifәm vә hәr sәhifәmdә dә on yeddi sәtir
var.
Bu günә qәdәr, Allah bilir, nә qәdәr axtarış elanına
rast gәlmisiniz, amma belәsini, bilirәm ki, ilk dәfә görür-
sünüz.
Qardaşım çox bahalı kitabdı. Sizi aldatmaq fikrim
yoxdu. Görmürsünüz, onu tapana min qızıl pul verirәm?!
Hә, bir dә deyirәm: qardaşımı tapan şәxs bizә xәbәr verәn
kimi, min qızılı alacaq, kitab, yәni qardaşım isә onu tapan
adamda qalacaq: kitabı nәşr etmәk istәyәnlәrә istәdiyi
qiymәtә sata da bilәr. Bu mükafat mәsәlәsindә belә bir
mәqam da var: pulu verәnlәrin niyyәti ancaq vә ancaq
qardaşımı tapmaqdı...
Biz iki qardaş XI әsrdә anadan olmuşuq, yәni yazıl-
mışıq. Bilirsiniz ki, o dövrlәr mәtbәә, kompüter-zad yox
idi, kitablar әllә yazılırdı. Sahibimiz әlindә qamış, qarşısın-
da da mürәkkәb vә kağız – bizi әrsәyә gәtirәnәdәk gün-
lәrcә zәhmәt çәkib.
Doğulmaqda olan qardaşımla hәr gün yanbayan
yatardıq. Günbәgün, anbaan, sәhifәbәsәhifә... Günlәrin bir
günü sahibimiz bizi yazıb bitirdi. Әvvәl mәn hazır oldum
vә cildlәyib saraya apardılar. O gündәn qardaşımdan ayrı
düşdüm, o gündәn onun hәsrәtiylә yaşayıram.
Qardaşımı tanımaq üçün, hәr şeydәn әvvәl, mәni
yaxşıca tanımalısınız. Babalarımızın yaxşı bir sözü var:
“Qardaşını göstәr, deyim kimsәn”. Hәlә әkiz olduğumuzu