Page 333 - antologiya

tafa Kutlu 333

– Düzdü, – dedim, artıq titrәmirdim, rahat idim.
– İşin nәdi?
– Pinәçiyәm, bu qabaqdakı dükan mәnimdi.
– Bu gün nә günüdü?
– Cümә.
– Müqәddәs gündü, niyә oturmusan?
Nә deyәcәyimi bilmirdim, çaşıb qalmışdım, başım-
dan topuğuma qәdәr tәr basmışdı mәni...
– İdeyamızın hәyata keçmәsini gözlәyirәm, necә başa
düşürsüz, düşün...
Güldü. Ağappaq dişlәri parıldadı. Bu yaşda belә
dişlәr? Ayağa qalxıb:
– Dalımca gәl, – dedi.
O, qabaqda, mәn dә iki addım arxada – mәdrәsәnin
mәscidinә qәdәr getdik. Hәlә dә anlaya bilmәmişdim ki,
bu, xәyaldı, yoxsa gerçәklik. Böyük ağ çalması, yaşıl әbası
vardı. Bir әlindә dә uzun, incә bir tәsbeh.
Qabaqda, mәscidin qapısı ağzında dayandı. Qapını
itәlәdi.
– Bax, yaxşı-yaxşı bax.
Başımı qapıdan içәri salıb boylandım. Aman Allah,
mәscid nur içindә idi. Ucu-bucağı görünmәyәn bir yerdәn
işıq axıb gәlirdi. Yerә yaşıl xalçalar döşәnmişdi. Düz
mehrabın yanında bir nәfәr bardaş qurub Quran oxuyurdu.
Üzünü bizә tәrәf çevirdi. Murad qardaş?! Bәli, o idi, geri
dönmüşdü. Sevindim. Elә qucaqlamaq istәyirdim ki,
birdәn hәr şey dәyişib әvvәlki halına qayıtdı.
Bir dә ayıldım ki, mәscidin qapısına tәrәf qaçıram.
Dayandım. Tәrimi silib nәfәsimi dәrdim, şadırvana girib
üzümü yuyandan sonra yenidәn qapıya yaxınlaşdım.
Mәscidin qapısı qıfıllanmışdı.