Page 251 - antologiya

tafa Nəcati Səbətçioğlu

BӘNÖVŞӘLӘR ÖLMӘMӘLİDİR

Qar yavaş-yavaş, hәvәssiz vә kefsiz halda yağırdı. 251
Hava göy üzü ilә yer üzü arasını dolduran boş-
luqda qatılaşmış, zamanın qatılığında әrimişdi, qar dәnә-
ciklәri isә yalnız hәmin qatılıqda boğulmamaq üçün
yuxulu vә halsız tәrzdә uçuşurdular. Bu, sanki göylә yer
arasında olan bir çırpıntı idi. Axşam düşürdü. Şәhәr büs-
bütün ayazlığın içindә işıqlarını yandıraraq namәlum bir
gecәyә hazırlaşırdı.
Şәhәrin qәlәbәlik, çox enli sәkisinin üstü ilә gedib-
gәlәn bu qәdәr adamın arasında qara oxşayan bir nәfәr
vardı. Digәr adamlar onlardan olmayan hәmin kişini
görmürdülәr. Onlar üçün bu dünya ancaq özlәrindәn ibarәt
idi.
Kişini cavan hesab etmәk olardı. Bәlkә, illәrin çox da
uzun olmadığını elә indi başa düşmüşdü. Bir ayağını artıq
möhlәtin qısalmağa başladığı dönәmә atmışdı. O biri ayağı
hәlә uzun illәrin әvvәlindә qәrar tutmuşdu. Addımları
arasındakı boşluq çox da uzun deyildi. Artıq qısalmışdı.
Enli sifәti mülayim idi vә bu mülayimlik içindә dәrinlәşәn
gözlәri namәlum yollarda azıb-itmiş uşağın gözlәrini
xatırladırdı. Qaşları gözlәrindәn aralanmışdı, sanki ondan
qaçırdı. Onlar sanki burnu ilә alnının birlәşdiyi yerdә bir-
birini itәlәmiş, hәrәsi bir qıraqda yorulub qalmışdılar.
Bu, ilin son qarı ola bilәrdi. Bәlkә dә, gecә başa ça-
tanda rәngarәng vә gözәl yaz başlayacaqdı. Axşam şәhә-
rin boğuculuğunu, gedib-gәlәn adamların pis xislәtlәrini
azca gözәllәşdirirdi. Axşam qaranlığı vә yağan qarın hә-
vәssizliyi arxasında görünmәsә, hiss olunmasa da, bir
ümid gizlәnirdi.
Kişi dayandı. Niyә, nә üçün? Sәbәbini bilmәdәn da-
yandı. Ürәyinә nәsә ilişib-qalmış, sanki ayaqlarından