Page 236 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

ŞEİR VӘ MİLÇӘK

Şükriyyә xanım:
– Ayy, qızım gәlir, – dedi. – Ay Allah, heç belә fikir-
lәşmirdim, deyirdim, yayın ortasına qәdәr gәlәr, başqa
vaxt gәlә bilmәz. Nә yaxşı oldu. Deyirdim ki, artıq
bayram-zad da keçdi, yayın ortasına ancaq gәlib çıxacaq.
Mәktәbi dә qoyub gәlә bilmәz. Bax, indi gәlir. Ey gözәl
Allahım, bu mәktәblәr birdәn-birә niyә bağlanır axı?
Amma çox yaxşı oldu. Çox şükür ki, qızım gәlir. Qızım
gәlir, İsmayıl әfәndi, eşidirsәn dә, gәlir. Bax, özü yazır, al
bu mәktubu sәn dә oxu. Oğlun da oxudu, inanmırsan,
ondan soruş. İstәyirsәn, heç oxuma. İsmayıl әfәndi,
mәktub-zad oxuma, tez qaç get, mәnә bir kilo çәkilmiş әt
al gәtir. Qәssaba kotletlik әt de, mәn ona әla bir turşulu
236 küftә bişirәcәyәm. Bu yemәyi çox sevir. Sәn Allah, cәfәri
dә al, yadından çıxmasın. İsmayıl әfәndi, bir dәstә dә
şüyüd al. Yadından çıxmasın ha, şüyüd. Mәn bәdbәxt,
görürsәn, daha heç nә ala bilmirәm. Heç aldırmıram da,
tәk adamam. Yemәk bişirirәm, yeyә dә bilmirәm. Guya nә
yeyirәm ki. Keçәn dәfә makaron bişirmişdim, onu da
yeyib qurtara bilmәdim, sizә verdim. Evim suyu qurumuş
dәyirmana döndü. Mәn divarlara baxıram, divarlar mәnә.
Sәn bir kilo da qıpqırmızı pomidor, bir kilo da badımcan
alarsan, İsmayıl әfәndi, sәn canın. O sifәtindәn zәhrimar
yağan satıcıya da de ki, Şükriyyә xanım qızına badımcan
dolması bişirәcәk, yerini bilsin o fırıldaqçı. Yenә tumlu,
acı badımcanları mәnә sırımasın. Qış nübarıdır, biz dә pulu
çöldәn tapmırıq, sağa-sola sәpmirik. Tәqaüdçü adamam.
Bu pul kimә çatır ki?! Nә qızıma, nә dә mәnә bәs edir...
Can, Gülәrim, Allah bilir, mәnim yemәklәrim üçün nә
qәdәr darıxıb. Amma oxumaq da yaxşı şeydir. İsmayıl