Page 231 - antologiya
P. 231
zəffər Buyruqçu 231
qayğıların, hәlli mümkün olmayan çәtinliklәrin bütün
macәraların, o macәraların bütün ağrılarının canlandığını
gördüm.
– Sәn nә düşünürsәn? – Dedi.
– Heç nә, – dedim.
– Oxuyub-elәmisәn?
– Belә dә.
Dәnizә tüpürdü:
– Onsuz da bu zәhrimara qalmış zәmanәdә oxumağın
da bir xeyri yoxdur, – dedi.
– Elәdir, – dedim.
– Hәlә evlәnmәmisәn?
– Yox, – dedim.
– Hә, bax onda... Amma bunun heç bir fәrqi yoxdur,
sadәcә gec-tez mıxa keçәcәksәn, vәssalam...
Atam da bu qayıqçıya oxşayırdı. Bu dünyada onu
әsәbilәşdirmәyәn, kişinin söymәdiyi heç nә qalmamışdı.
Qaraçı:
– O nә gәmisidir elә, dayı? – Dedi, barmağı ilә boz
dağa bәnzәyәn gәmini göstәrdi.
Qayıqçı o sәmtә baxmadan:
– Amerikalılardı, – dedi.
Tatar yerindәn dik atıldı:
– Sәn Allah?
– Buna Allah neylәsin? Üç gündür gәliblәr. Küçәlәr
onlarla doludur. İstәdiklәrini elәyirlәr. Zәmanә korlanıb,
biz nә edә bilәrik axı.
– Elә isә kefdәyik, başa düşdün, – tatar dillәnib
qaraçıya baxdı. – Axşam mәnimlә yuxarı qalxarsan?
– Orada nә var ki?
– Nә olasıdır ki, qardaşım? Pis-pis danışma. Conlar
gәlib dә. Bir qutu “Birinci” ilә bir qutu “Cesterfild”i dәyiş-
düyüş edәrik. Birinә ilişәrik dә. Dappa-durup, ay lav yu
veri maç, zappa-zurup, vur-çatlasın, çal-oynasın. Bara-
qayğıların, hәlli mümkün olmayan çәtinliklәrin bütün
macәraların, o macәraların bütün ağrılarının canlandığını
gördüm.
– Sәn nә düşünürsәn? – Dedi.
– Heç nә, – dedim.
– Oxuyub-elәmisәn?
– Belә dә.
Dәnizә tüpürdü:
– Onsuz da bu zәhrimara qalmış zәmanәdә oxumağın
da bir xeyri yoxdur, – dedi.
– Elәdir, – dedim.
– Hәlә evlәnmәmisәn?
– Yox, – dedim.
– Hә, bax onda... Amma bunun heç bir fәrqi yoxdur,
sadәcә gec-tez mıxa keçәcәksәn, vәssalam...
Atam da bu qayıqçıya oxşayırdı. Bu dünyada onu
әsәbilәşdirmәyәn, kişinin söymәdiyi heç nә qalmamışdı.
Qaraçı:
– O nә gәmisidir elә, dayı? – Dedi, barmağı ilә boz
dağa bәnzәyәn gәmini göstәrdi.
Qayıqçı o sәmtә baxmadan:
– Amerikalılardı, – dedi.
Tatar yerindәn dik atıldı:
– Sәn Allah?
– Buna Allah neylәsin? Üç gündür gәliblәr. Küçәlәr
onlarla doludur. İstәdiklәrini elәyirlәr. Zәmanә korlanıb,
biz nә edә bilәrik axı.
– Elә isә kefdәyik, başa düşdün, – tatar dillәnib
qaraçıya baxdı. – Axşam mәnimlә yuxarı qalxarsan?
– Orada nә var ki?
– Nә olasıdır ki, qardaşım? Pis-pis danışma. Conlar
gәlib dә. Bir qutu “Birinci” ilә bir qutu “Cesterfild”i dәyiş-
düyüş edәrik. Birinә ilişәrik dә. Dappa-durup, ay lav yu
veri maç, zappa-zurup, vur-çatlasın, çal-oynasın. Bara-
