Page 228 - antologiya
P. 228
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
– Әziz ana, bu ay nә yolla olursa-olsun, bir әllilik tap
göndәr...
Qәhqәhә ilә güldü:
– Pah, nә oyun çıxartdıq! Arvadı necә aldatdıq.
Kağızları cırıb suya tulladı. Üzbәüzdә oturan qıyıq-
gözlü, burnu da, sifәti dә yastı olan, tüksüz tatara dedi:
– Sәn neçәnci tümәndә idin?
Tatar burnunu qurdalayıb:
– Mәn alayda idim, – dedi. – Tәmirxanada işlәyirdim,
başa düşdün?
Qaraçı mәnә, sonra qayıqçıya baxdı:
– Mәn generalın qasidi idim, – deyib dәnizә tüpürdü.
Әvvәlcә özünü yekәxana apardığına görә qaraçıya
acığım tutdu. Sonra “bәlkә, öyünәcәk başqa heç nәyi yox-
dur”, – deyә fikirlәşdim. Bir müddәt avarların suya batıb-
çıxmasına, yaxınımızdan suları yara-yara keçәn mühәrrikli
228 qayıqlara baxdım. Uzaqda maviyә çalan bulud-bulud
buxar görünürdü. Suyun sәthindәn yuxarı titrәyә-titrәyә
buxar qalxırdı. Әllәrimi suya salırdım, qayığa dәyәn mavi
lәpәlәrin köpüyünü tutmağa çalışırdım. Tatar pariros
yandırdı:
– Hәr şey bitdi, ağa, başa düşdün? – Dedi, qalın tüstü
burumunu qaraçının sifәtinә üfürdü. – Hәrbi biletimi alıb
cibimә qoydum. Bundan sonra ölkәdә bütün qapılar
üzümә açıqdır. Arvadlar da bizlikdir, işlәr dә, başa düşdün?
Әsgәrliyimizi çәkib qurtardıq, çatır sәnә, başa düşdün?
İndi sahilә yetişәn kimi Aksarayda tramvaya minib kon-
duktorla mәzәlәnәcәyәm, sonra da әrәb Kәnanın çayxana-
sına gedәcәyәm, necәdir sәninçün?.. Әrәb dә Tatar
Kәmalәddini qarşısında görәndә mәәttәl qalacaq. “Qazını
azalt e, biz gәldik” , – deyәcәyәm, başa düşdün? Üzümә
baxacaq, “Vay, eşşәk oğlu, eşşәk, sәn haradan çıxdın?” –
deyәcәk. Sonra öpüşüb-görüşәcәyik, başa düşdün? Xoruz-
quyruğu çay dәmlәtdirәcәyәm, başa düşdün? “Ey qara
– Әziz ana, bu ay nә yolla olursa-olsun, bir әllilik tap
göndәr...
Qәhqәhә ilә güldü:
– Pah, nә oyun çıxartdıq! Arvadı necә aldatdıq.
Kağızları cırıb suya tulladı. Üzbәüzdә oturan qıyıq-
gözlü, burnu da, sifәti dә yastı olan, tüksüz tatara dedi:
– Sәn neçәnci tümәndә idin?
Tatar burnunu qurdalayıb:
– Mәn alayda idim, – dedi. – Tәmirxanada işlәyirdim,
başa düşdün?
Qaraçı mәnә, sonra qayıqçıya baxdı:
– Mәn generalın qasidi idim, – deyib dәnizә tüpürdü.
Әvvәlcә özünü yekәxana apardığına görә qaraçıya
acığım tutdu. Sonra “bәlkә, öyünәcәk başqa heç nәyi yox-
dur”, – deyә fikirlәşdim. Bir müddәt avarların suya batıb-
çıxmasına, yaxınımızdan suları yara-yara keçәn mühәrrikli
228 qayıqlara baxdım. Uzaqda maviyә çalan bulud-bulud
buxar görünürdü. Suyun sәthindәn yuxarı titrәyә-titrәyә
buxar qalxırdı. Әllәrimi suya salırdım, qayığa dәyәn mavi
lәpәlәrin köpüyünü tutmağa çalışırdım. Tatar pariros
yandırdı:
– Hәr şey bitdi, ağa, başa düşdün? – Dedi, qalın tüstü
burumunu qaraçının sifәtinә üfürdü. – Hәrbi biletimi alıb
cibimә qoydum. Bundan sonra ölkәdә bütün qapılar
üzümә açıqdır. Arvadlar da bizlikdir, işlәr dә, başa düşdün?
Әsgәrliyimizi çәkib qurtardıq, çatır sәnә, başa düşdün?
İndi sahilә yetişәn kimi Aksarayda tramvaya minib kon-
duktorla mәzәlәnәcәyәm, sonra da әrәb Kәnanın çayxana-
sına gedәcәyәm, necәdir sәninçün?.. Әrәb dә Tatar
Kәmalәddini qarşısında görәndә mәәttәl qalacaq. “Qazını
azalt e, biz gәldik” , – deyәcәyәm, başa düşdün? Üzümә
baxacaq, “Vay, eşşәk oğlu, eşşәk, sәn haradan çıxdın?” –
deyәcәk. Sonra öpüşüb-görüşәcәyik, başa düşdün? Xoruz-
quyruğu çay dәmlәtdirәcәyәm, başa düşdün? “Ey qara
