Page 232 - antologiya
P. 232
Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası
zada gedәrik, hәriflәrlә mәzәlәnәrik... Gәlirsәn, gәl... İndi
Bәyoğlu küçәlәrindә iynә atsan, yerә düşmәz, – әllәrindә
pivә, ağızlarında siqaret, qılınclar, tәsbehlәr, başa düş-
dün?.. Allah haqqı, zor olacaq, zor.
Üzü gülürdü. Fikri küçәlәrdә, pivәlәrdә, siqaretlәrdә
idi.
– Mәn getmәyәcәm, – dedi, – Con-mon mәnlik
deyil. Birbaş evә gedәcәyәm. Qohum-qonşunu yığacağam.
Niyazini, Rüstәmi tapacağam, şam ağacının altında bum-
buz rakı içәcәyәm. Lülqәnbәr halda yuxarı mәhәllәyә
qalxacağam... Sәnә bir şey deyim, qardaşım, yalandırsa,
sәn dә de, dayı... Qardaşlar, rakını başa düşdük, amma
adam da iki kafir siqareti üçün bir dәstә zırramanın dalınca
düşәr? – Bir az fasilә verdi: – Evә qaranlıq düşәndәn sonra
getsәm, yәqin, daha yaxşı olar. Qoca anam, kişi,
qardaşlarım artıq süfrәyә oturmuş olarlar. Arvad bir salat
232 düzәldir ki, dadından doymaq olmur. Kişi dә Fәxrәddin
Kәrimin ağzını açıb, eh deyir, eh.... kaş, yer yarıla,
Salәddin gәlib çıxa, deyir. Yemәyә başladıqları mәqamda
qәfildәn mәn peyda oluram. Çaşıb qalırlar. Salәddin, ay
Salәddin.... Bir qiyamәt qopur ki, gәl görәsәn!
Gözlәri yaşardı:
– Ay dayı, sәn Allah, bir az cәld ol! – Dedi.
Tatar dillәndi:
– Evә gedәn kimi bizim arvada deyәcәyәm ki, bir sini
paxlava bişirsin, başa düşdün? Bundan sonra kef elә, bas
ye dә, tatar Kamalәddin, bas ye!
– Mәn şirni-mirni istәmirәm, – qaraçı dedi, – arvada
toyuq kәsdirәcәyәm... Sonra da manqal yandırtdıracağam,
әtlәri düzәcәyәm, bir-iki dәnә dә acı bibәr, pomidor-zad
olacaq. Ağzımın suyu axdı, e... Yoruldunsa, avarları mәn
çәkim.
Qayıqçı tәrs-tәrs baxıb başını buladı.
Torbalarını hazırladılar. Hәrәsi bir papiros yandırdı.
zada gedәrik, hәriflәrlә mәzәlәnәrik... Gәlirsәn, gәl... İndi
Bәyoğlu küçәlәrindә iynә atsan, yerә düşmәz, – әllәrindә
pivә, ağızlarında siqaret, qılınclar, tәsbehlәr, başa düş-
dün?.. Allah haqqı, zor olacaq, zor.
Üzü gülürdü. Fikri küçәlәrdә, pivәlәrdә, siqaretlәrdә
idi.
– Mәn getmәyәcәm, – dedi, – Con-mon mәnlik
deyil. Birbaş evә gedәcәyәm. Qohum-qonşunu yığacağam.
Niyazini, Rüstәmi tapacağam, şam ağacının altında bum-
buz rakı içәcәyәm. Lülqәnbәr halda yuxarı mәhәllәyә
qalxacağam... Sәnә bir şey deyim, qardaşım, yalandırsa,
sәn dә de, dayı... Qardaşlar, rakını başa düşdük, amma
adam da iki kafir siqareti üçün bir dәstә zırramanın dalınca
düşәr? – Bir az fasilә verdi: – Evә qaranlıq düşәndәn sonra
getsәm, yәqin, daha yaxşı olar. Qoca anam, kişi,
qardaşlarım artıq süfrәyә oturmuş olarlar. Arvad bir salat
232 düzәldir ki, dadından doymaq olmur. Kişi dә Fәxrәddin
Kәrimin ağzını açıb, eh deyir, eh.... kaş, yer yarıla,
Salәddin gәlib çıxa, deyir. Yemәyә başladıqları mәqamda
qәfildәn mәn peyda oluram. Çaşıb qalırlar. Salәddin, ay
Salәddin.... Bir qiyamәt qopur ki, gәl görәsәn!
Gözlәri yaşardı:
– Ay dayı, sәn Allah, bir az cәld ol! – Dedi.
Tatar dillәndi:
– Evә gedәn kimi bizim arvada deyәcәyәm ki, bir sini
paxlava bişirsin, başa düşdün? Bundan sonra kef elә, bas
ye dә, tatar Kamalәddin, bas ye!
– Mәn şirni-mirni istәmirәm, – qaraçı dedi, – arvada
toyuq kәsdirәcәyәm... Sonra da manqal yandırtdıracağam,
әtlәri düzәcәyәm, bir-iki dәnә dә acı bibәr, pomidor-zad
olacaq. Ağzımın suyu axdı, e... Yoruldunsa, avarları mәn
çәkim.
Qayıqçı tәrs-tәrs baxıb başını buladı.
Torbalarını hazırladılar. Hәrәsi bir papiros yandırdı.
