Page 238 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

boğuldu, “Sağ ol, Gülәr” deyәndә sözlәri dә boğazındakı
qәhәrә qarışdı. Mәn dәrhal anladım. Bәli analara, analara
şeir yazıb, hәmin şeirlәri onların özlәrinә dә oxumalıyıq.
Hәr zaman, hәr vәziyyәtdә onlar barәdә düşündüyümüzü
bilmәlidirlәr. Başqaları da bunu bilsin, analarımıza
yazdığımız şeirlәr gözәl olsun. Hәtta şeirlәrin әn gözәli
onlara yazılsın. Mәn dә әn çox buna çalışdım. Bir qutu
şokolad, bir şüşә әtir, ya da üç metrә parça... Amma mәnim
cәmi bircә şeirim var, gözәl olmasına çalışdığım bircә
şeirim. Evi bu şeirlә dolduracağam. Ana...”

İndi darısqal mәtbәxdә anası qan-tәr içindә turşulu
küftәlәri yoğurur, arada tez soyusun deyә bir tas suyun
içinә qoyduğu badımcan dolmasına baxırdı. Gülәr artıq
evdәydi vә anası vaxtında işlәri çatdıra bilmәdiyinә görә
sanki qızından utanırdı: “Hә, qızım, tәbii ki, gecikdim.
Soyuducuya da qaynar su qoymaq olmaz axı. Tez xarab
238 olar. Paltonu da hәlә tәmizlәtdirә bilmәmişәm. Bu da zay
olsa, heç.

Böyük sәbir vә diqqәtlә salatın cәfәrisini, şüyüdünü
xırda-xırda doğrayan Şükriyyә xanım elә hey şikayәt-
lәnirdi:

– Sәn gәlәnә qәdәr hazırlamaq istәyirdim, çatdıra
bilmәdim. İsmayıl әfәndi lap tısbağa kimi yeriyir. Onun
yerişiylә heç nәyi çatdıra bilmәdim. Bişirib-düşürmәyi dә
yadırğamışdım. Gülәr, qızım, o zeytun yağını mәnә ver.
“Bәlkә dә, hәyәcandandır. Әllәrim әsir, az qala şüşә dә
әlimdәn düşәcәkdi. Ay Allah, Şükriyyә, yekә arvadsan,
sәndәn nә әt olar, nә balıq, özünü әlә al. Qızın onsuz da
hәlә bir hәftә yanında qalacaq”.

– Bir hәftә demişdin dә, Gülәr? Sәnin mәktәbin bir
hәftәyә açılacaq da? Bәlkә, bir kilo da badımcan alaq?
Bәlkә, pәncәrәlәri dә silәk?

Gülәrin fikri badımcanda, pәncәrәdә deyildi. O,
anasının beş günü bir hәftә etmәsini düşünә-düşünә