Page 191 - antologiya

cati Cumali 191

– Ayvaz! Ayvaz, gәl, piş-piş...
Hәyәtdә çağıra-çağıra fırlandıqdan sonra mәtbәxә
qayıtdı. Şey-şüylәri dolaba yığan arvadının yanında
dayandı:
– Narahat olmursan?
– Niyә olmuram? Narahatam, amma indi onların
qızışan vaxtıdır. Evdә durmaz axı. Harada olsa, gәlәr.
Kişi mәtbәx pәncәrәsindәn baxa-baxa mızıldandı:
– Qәribәdir! Hәr dәfә bir yerә gedәndә, kinodan,
gәzmәkdәn gәlәndә qapıda ayaqlarımıza sürtünәrdi. İndi
yoxa çıxmağı sәnә qәribә gәlmir?
Qadın kahıları yumaq üçün krana yaxınlaşdı:
– Qәribә olmağına, tәbii ki, qәribәdir! Ayvazdan
çıxmayan iş. Amma yazıq heyvan on gündür tәkdir. Yәqin
ki, başını birtәhәr orda-burda saxlamış olar. Mәnә elә gәlir,
harada olsa, bir azdan gәlәr...
Kişi yenә arvadına sarı döndü:
– Bilirsәn, heyvanı baxımsız qoymaqda düz iş
görmәdik. Gәrәk heç olmasa, qonşulara tapşıraydıq. On
gündür, sәndәn soruşmaq istәyirәm. Dilxor olmayasan
deyә soruşmuram. Birdәn başına bir iş gәlәr.
– On günә başına nә gәlә bilәr? Özü üçün haralardasa
veyillәnir. Harada olsa, indi gәlib çıxar...
Kişi dilxor halda burnunu salladı:
– Gәlsәydi, gәlәrdi dә! Boş şeydir. Mәnә elә gәlir,
qayıtmayacaq...
Qadın kahını ortadan böldü, yarpaqlarını aralayıb
suyun altında yaxşı-yaxşı yudu. Böyük bir qazanı su ilә
doldurub kahıları içinә basdı. Qazanı götürdü. Әrinә dedi:
– Lap böyük uşaq kimisәn! Gör nәyә dilxor olursan?
Sonra әrinin әlindәn tutub mәtbәxdәn çıxardı:
– Gәl kömәk elә, çamadanları yuxarı daşıyaq. Hay-
küy salma.
Kişi zaldan yuxarı mәrtәbәyә qalxan pillәkәnin
başında duran iki çamadanı, qadın da iki kiçik yol çan-