Page 196 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

– Mәtbәxdә yemәk hazırlayanda mәnә elә gәldi ki,
ayaqlarımın yanında gәzir.

Kişi hәlә pijamasını geyinmәmişdi:
– Mәn dә yemәk yeyәndә gözüm masanın altını
axtardı...
– Süfrәni, qabları yığışdıranda elә bildim ki, mәnimlә
gedir.
– Kresloya, divana baxanda bütün günü mәnә elә
gәldi ki, oralarda qıvrılıb yatıb...
Qadın yorğanı sinәsinә çәkdi:
– Mәn dә... Çox kәdәrlәndim. Elә bil әzizimi
itirmişәm...
Kişi gәlib arvadının yanında uzandı. Bir anlığa sus-
dular. Sükutu kişi pozdu:
– Görәsәn, pişiklәr neçә il yaşayır?
Qadın gözünü qıyıb düşündü.
196 – Bilmirәm, – dedi. – Amma, deyәsәn, on ildәn artıq
yaşayırlar...
Fikrә getdilәr. Kişi dillәndi:
– Hә dә, uzağı on beş il yaşayarlar...
Qadın әlavә etdi:
– Hәr halda, yaşayırlar!
– Ayvazın hәlә altı yaşı vardı!
– Vaxtından tez ölә bilәr! Amma, bәlkә dә, ölmәyib.
Qısa sükut çökdü.
– Qәti bilmәk olmaz, – kişi dedi. – Onu dәqiq deyә
bilmәrik. Amma cins pişik hamının gözü qabağında ölmür.
Kişi әlini uzadıb arvadının böyründәki gecә lampa-
sını söndürdü.