Page 146 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

içindә sürürdülәr. Oğlumun şoferliyinә söz ola bilmәzdi.
Hamısını ötürdü. Mәmişin oğlu Hüsnü traktorunu elә
aşırdı ki, camaat yığışıb altından onu zorla çıxardı.

Traktora minәndә adamın kefi açılırdı. Şәnbә günlәri
hamımız yığışıb minir, qәsәbәnin mәrkәzinә – kinoya
baxmağa gedirdik. Evә qayıdanda yarış başlanırdı. Bir gün
belәcә yarışanda, biri o tәrәfdәn gәlib özünü bizimkinә
çırpmadımı? Traktor yerindәcә quruyub-qaldı. Neylәdiksә,
işә düşmәdi. Andıra qalmışı yolun qırağında qoyub payi-
piyada gәldik. Sәhәri gün oğlum şәhәrә getdi. Traktorun
harasısa sınıbmış, nә qәdәr axtardısa, lazım olan hissәni
tapa bilmәdi.

– Hәmid ağa, sonra nә oldu?
– Sonra kәnddәn bir cüt camış kirayәlәdik, andıra
qalmışı sürüyә-sürüyә kәndә gәtirdik. Amma o hissә
146 tapılmadı ki, tapılmadı. Aldığımız yerә getdik ki, neçәyә
verirlәrsә, alaq, dedilәr, yoxdur. Bapbalaca hissәyә görә
bu boyda leş necә işlәmәsin axı? Sәnә qurban sarı öküz,
nә hissәsi var idi, nә başqa bir şeyi. Nә motoru xarab
olurdu, nә dә digәr yeri. Oğlum, “Filan hissәni axtarmaq
üçün şәhәrә gedirәm,” – deyәndә dillәndim: “Ay bala, şum
vaxtı çatıb. Tez qayıt”. İstanbula getdi, gәlib çıxmadı.
– Sonra nә oldu, Hәmid ağa...
– Sonra?..
– O gündәn bәri uşaqdan xәbәr-әtәr yoxdur. Şum
vaxtının qurtarmağına da az qalıb. Pul da yox idi ki, gedib
öküz alam. Kirayәlәdiyim hәmin o bir cüt öküzlә yeri
şumladım. Axır ki, oğlumdan xәbәr gәldi. Mәktubunda
yazırdı: “Ata hissәni tapmışam. Amma axtarıb tapanacan
pulum qurtardı. Tәcili min lirә göndәr!.. Pulu göndәrәndәn
sonra әlindә bapbalaca bir dәmir gәldi. Usta gәtirdik. Kişi