Page 145 - antologiya
P. 145
iz Nesin 145
atdan güclüdür...” – deyәndәn sonra beynimә batdı. Sәksәn
at e!!! Dağı-daşı dümdüz, tar-mar edәr.
Evdәki söz-söhbәtdәn dә boğaza yığılmışdım.
“Mәmişin oğlu da alandan sonra mәn niyә almayım axı?
Alaq da, o andıra qalmış neçәyәdir axı,” – deyib almaq
qәrarına gәldim. Bank da kerdit verirdi. Özü dә üç cür
kredit vardı. Kiçik, orta, böyük... “Kiçik kreditdәn biz dә
götürәk”, – dedim. Oğlum, “Mәnә kiçik-filan lazım
deyil!” – dedi. Qız dillәndi: “Әşşi, alırıqsa, böyük kredit
alaq da”. Kürәkәnim: “Krediti bir dәfә almaq olur”,
arvadım da: “Camaat böyüyünü alır, mәn kiçiyini götürüb
özümü biabır elәyә bilmәrәm,” – dedi.
Yığışıb şәhәrә getdik. Traktoru götürәcәyimiz yerdә
bir tanış vardı. Tarlamın nә boyda olduğunu soruşdu, dedi
ki, sahәmә kiçik traktor bәs edәr, onunla nәinki sәkkiz,
hәtta sәksәn hektar torpağı da şumlamaq olar. Ancaq nә
illah edirdimsә, evdәkilәr mәni eşitmir, “kişi sәni aldadır”
deyib zәhlәmi tökürdülәr. Dörd min lirәsini nağd vermәk
lazım idi, qalanını isә kreditlә ödәyәcәkdim. Kimdәn pul
istәyә bilәrdim axı. Mәcbur olub öküzlәri bazara çıxardım.
Onları balacalıqdan özüm saxlamışdım. Boz öküzә
baxdıqca mәni ağlamaq tuturdu. Xülasә, öküzlәri min
lirәyә satdım, üstünü düzәltmәk üçün bankdan kredit
götürdüm. Gedib traktoru kreditә aldıq. Deyirdilәr ki, o
andıra qalmış iki stәkan benzin, bir vedrә mazut, yağ
yandırır. Oğlum sürmәyә başlayanda hamımızı mindirdi,
maşallah, çox gözәl idi. Üstündәn köhnә ayaqqabı,
sarımsaq, gözmuncuğu asdıq ki, nәzәr dәymәsin.
Axşamacan gәzdik.
Bizi görüb hamı traktor aldı. Qatırcının oğlu Yusif dә
kәndin girәcәyindәki on sotluq torpağını şumlamaq üçün
traktor götürdü. Alanlar axşamlar traktorlarını kәndin
atdan güclüdür...” – deyәndәn sonra beynimә batdı. Sәksәn
at e!!! Dağı-daşı dümdüz, tar-mar edәr.
Evdәki söz-söhbәtdәn dә boğaza yığılmışdım.
“Mәmişin oğlu da alandan sonra mәn niyә almayım axı?
Alaq da, o andıra qalmış neçәyәdir axı,” – deyib almaq
qәrarına gәldim. Bank da kerdit verirdi. Özü dә üç cür
kredit vardı. Kiçik, orta, böyük... “Kiçik kreditdәn biz dә
götürәk”, – dedim. Oğlum, “Mәnә kiçik-filan lazım
deyil!” – dedi. Qız dillәndi: “Әşşi, alırıqsa, böyük kredit
alaq da”. Kürәkәnim: “Krediti bir dәfә almaq olur”,
arvadım da: “Camaat böyüyünü alır, mәn kiçiyini götürüb
özümü biabır elәyә bilmәrәm,” – dedi.
Yığışıb şәhәrә getdik. Traktoru götürәcәyimiz yerdә
bir tanış vardı. Tarlamın nә boyda olduğunu soruşdu, dedi
ki, sahәmә kiçik traktor bәs edәr, onunla nәinki sәkkiz,
hәtta sәksәn hektar torpağı da şumlamaq olar. Ancaq nә
illah edirdimsә, evdәkilәr mәni eşitmir, “kişi sәni aldadır”
deyib zәhlәmi tökürdülәr. Dörd min lirәsini nağd vermәk
lazım idi, qalanını isә kreditlә ödәyәcәkdim. Kimdәn pul
istәyә bilәrdim axı. Mәcbur olub öküzlәri bazara çıxardım.
Onları balacalıqdan özüm saxlamışdım. Boz öküzә
baxdıqca mәni ağlamaq tuturdu. Xülasә, öküzlәri min
lirәyә satdım, üstünü düzәltmәk üçün bankdan kredit
götürdüm. Gedib traktoru kreditә aldıq. Deyirdilәr ki, o
andıra qalmış iki stәkan benzin, bir vedrә mazut, yağ
yandırır. Oğlum sürmәyә başlayanda hamımızı mindirdi,
maşallah, çox gözәl idi. Üstündәn köhnә ayaqqabı,
sarımsaq, gözmuncuğu asdıq ki, nәzәr dәymәsin.
Axşamacan gәzdik.
Bizi görüb hamı traktor aldı. Qatırcının oğlu Yusif dә
kәndin girәcәyindәki on sotluq torpağını şumlamaq üçün
traktor götürdü. Alanlar axşamlar traktorlarını kәndin
