Page 110 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

Çәnә әzәlәlәri dartılmışdı. Hәlә bugünәcәn özünә
belә qәzәblәnәn adam görmәmişdim. Hәr gün üst-üstә
yığılıb nifrәtә çevrilәn bu qәzәb dodaqlarından qorxaq
sifәtinә tüpürcәk kimi yayılırdı.

Fәhlәlәr divarı әmәlli-başlı sökmüşdülәr. Ayağa
durub o tәrәfә addımladıq. Elә hәmin mәqamda bir neçә
daşın gurultu ilә dığırlandığını eşitdik. Fәhlәlәr geri
atıldılar. Yanımdakı kişi gülümsәyib dillәndi:

– Deyәsәn, mәnim bayaq dediyim o boşluğa ça-
tıblar... Elә o vaxtdan bәri dә ha fikirlәşirәm, o boşluğu
niyә qoyduqlarını başa düşә bilmirәm. Bәlkә dә, keçmişdә
burada divarın içindә yol, qapı-filan var imiş, nә bilmәk
olar...

Fәhlәlәr daşın düşdüyü deşiyә çatıb içәri tәrәfә
baxırdılar. Bir neçә daşı da götürüb o tәrәfә qoyandan
sonra qәfildәn sifәtlәrindә dәhşәt ifadәsi ilә içәriyә nәzәr
110 saldılar. Sonra geri çevrildilәr...

Әtrafdakılar, onların arasında da çalsaçlı mәhbusla
mәn o tәrәfә getdik. Bir metr qalan divara dırmaşıb deşiyә
yaxınlaşdıq. Adamlar toplaşıb nәzәrlәrini aşağı dik-
mişdilәr. Onları aralayıb baxmağa başladıq...

Kiminsә әlimdәn yapışıb bәrk-bәrk sıxdığını, qәzәb-
dәn әsdiyini hiss etdim. Orada min ildәn bәri günәş şüası
dәymәyәn rütubәtli daşların üstü ağappaq insan skeletlәri
ilә dolu idi.

Skeletlәrin bәzilәrinin ayağında köhnә ayaqqabı, ya
da kisә vardı. Başımı qaldırıb yanımdakı adama baxdım.
O, hәlә dә әlimdәn bәrk–bәrk tutub sıxırdı. Sifәti sapsarı
saralmışdı, simasında ölümdәn qurtulmağın çaşqınlıq dolu
ifadәsi vardı...