Page 107 - antologiya

bahəddin Əli 107

tәrәflәrimi, yuxarını yoxlayanda başa düşdüm ki, geniş
yerә çıxmışam. Yoxlaya-yoxlaya arxası üstә çevrildim. Üç
addım enindә, üç addım da hündürlüyündә bir yerә
çatmışdım. Divara söykәnib nәfәs aldım. Sürünәndә xeyli
yorulmuşdum. Belәcә, bir az oturdum. Emalatxana tәrәf-
dәn sәs gәldi, dәlik örtüldü. Әvvәlcә qorxdum, sonra dos-
tumun gәldiyini gördüm.

Elә bil burada da kimsә sәsimizi eşidәcәkdi, astadan
soruşdum:

– Әrәb gözәtçi yatdı ki?
O, sürünә-sürünә irәlilәyib:
– Deyәsәn, hә. Yarım saat gәzişdi, – dedi.
Dostum mәndәn daha ağır sürünürdü. Nәhayәt, mәnә
çatıb dәrhal dillәndi:
– Nә qәribә yerdi? – Sonra әlini divara sürtdü – Hәr
tәrәf tamam sudur ki.
Әlhavasına onu axtardım. Әlimә kisә dәyәndә onun
niyә belә çәtinliklә süründüyünü başa düşdüm. Gündüz iki
kisә tapıb gizlәtmişdik. Bәlkә dә, bu gecәdәn sonra bir dә
insan üzü görmәyәcәkdik. Kisә yadımdan çıxsa da, dos-
tum unutmamışdı. Bir az dincәlәndәn sonra bu dәfә o
qabağa düşdü. Getdikcә dәliyә yaxınlaşırdıq. Dostum
qәfildәn dayanıb dillәndi:
– Buradan keçmәk olmaz!
Başı dәliyә yaxınlaşdığına görә bayırda, qalanın
üstündә gәzişәn polislәrin bizi eşidә bilәcәyindәn qorxdu-
ğumuz üçün astadan danışırdıq. Sәs hәm daşların, hәm dә
paltarların arasında boğulurdu. Ayağa qalxdım. Dostum
isә sürünә-sürünә gәldi.
– Dәlik qәfildәn daraldı, bir daşı sındırmaq lazımdır.
Sonrası asandır, – dedi.
Çәtinliklә gәldiyim yolu geri dönüb emalatxanaya
qayıtdım. Bayıra da baxdım. Nә ayaq sәsi, nә dә әrәbin
öskürәyi eşidilirdi. Lampanın işığını bir az da artırdım,