Page 104 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

DİVAR

Uzun müddәt dәniz qırağında, demәk olar ki,
suyun içindә yerlәşәn bir hәbsxanada qaldım.
Qalın divarlara çırpılan suların sәsi daş otaqlarda әks-sәda
verib mәni uzaqlara sәslәyirdi. Tükündәn su damcılayan,
divarların arxasından havaya uçan su quşları dәmir
barmaqlıqlara heyәrtlә baxa-baxa uçub gedәrdilәr. Mәhbus
üçün әn yaxşı şey – onu dünyadan tәcrid olunmuş bir
yerdә saxlamaqdır. Mәhbusu әn çox alçaldan şey isә –
azadlığa çox yaxın ola-ola ona qovuşa bilmәmәsidir. On
addım kәnarda azadlığa aparan dәnizә qulaq asmaq, ancaq
qalın qala divarlarına baxa-baxa qalmaq әn böyük әzab
deyildimi? Bağçada yerә tökülmüş çörәk qırıntılarını
dimdiklәyәndәn sonra yenә göylәrә – öz sәrbәstliklәrinә
104 qovuşan quşlara baxmaqdansa, nәfәs alıb-vermәkdәn
başqa, heç bir azadlığı olmayan yerdә qalmaq daha yaxşı
idi.
Ancaq mәnim olduğum hәbsxana sanki bütün
gözәlliklәri, azadlığı görüb onlara toxuna bilmәmәk üçün
yaranmışdı. Divarların üstündә bitәn ağaclar böyüyür,
yosunlu daşlardan aşağıdakı sarı çiçәklәr mәnә bahar
havasının ortasında әli-qolu bağlı qalmağın bütün
әzablarını hiss etdirirdi. Ucsuz-bucaqsız sәmada qu quşu
kimi süzәn buludlar mәndәn tәk tәsәllim olan unutmağı
belә alıb aparırdı. Deyәsәn, hәbsxanada söhbәtlәrin hamısı
keçmiş vә çöl barәdә idi. Elә bil bura girәndәn sonra heç
kәs yaşamır, burada baş verәnlәr yadda qalmırdı.
Hәbsxanada olanlar barәdә soruşanda isә elә hәvәssiz,
istәksiz danışırdılar ki, adam susmağa, söhbәti davam
etdirmәmәyә mәcbur olurdu.
Ancaq saçı çallaşmış bir kişi yenicә gәlәndә başına
gәlәn bir hadisәni danışdı. Bәlkә dә, belә hәvәslә danışma-