Page 106 - antologiya

Türkiyə ədəbiyyatı antologiyası

fahişәyә görә bura düşәndә neçә il yatacağımızı hәlә heç
birimiz bilmirdik. Ancaq on beş il iş verilәndәn sonra
ağlımız başımıza gәldi. Daha doğrusu, ağlımız başımız-
dan getdi. Amma neylәmәk olar? Dörd tәrәf divar idi.
Özümüzә tәskinlik verirdik ki, bәlkә, әfvә düşdük.

Bir gün emalatxananın bir küncündә yapışqan
qaynadırdıq. Çanağın altına qoyduğum odun divarın
daşına dәydi. Mәnә elә gәldi ki, daşı yerindәn oynatmaq
olar. Tәlәsik ocağı söndürüb çanağı götürdüm. Heç daşın
soyumasını gözlәmәdәn divarı döyәclәmәyә başladım.
Әhәngi tökülәn kimi, iri çörәk boyda bir daş yerә düşdü.
Әyilib içәri baxdım. Gözümә inana bilmirdim. Uzaqdan,
lap uzaqdan işıq görünürdü. Tez dostumu çağırdım. O da
yerә uzanıb baxmağa başladı. Çevrilib mәnә dedi:

– Bu divarı adlayıb qaçmaq elә dә çәtin deyil, gәl
qaçaq!
106 – Tәlәsmә, – ona cavab verdim.

Naşılıq elәmәk olmazdı. Axşamacan heç nә elәyә
bilmәdik. Gah içәri girir, gah da bayıra çıxırdıq.

Bәzәn axşamlar iş çox olanda gözәtçiyә beş-on quruş
verib burada qalırdıq. Gözәtçi kameraları yoxlayanda bizi
dә qeyd edirdi ki, guya oradayıq. Hәmin axşam da zәng
çalınandan sonra dustaqlar kameralara doluşanda әrәb
gözәtçiyә iyirmi beş quruş verdim. Gözdәn pәrdә asmaq
üçün gecәyarısınacan qoz ağacından olan taxtaları yonduq.
Axşam namazından sonra lampanı küncә çәkib daşı
götürdüm. Dostumsa açıq pәncәrәdәn gözәtçini güdürdü.
Murdar әrәb hәr axşam oturduğu yerdә yuxulasa da, bu
gün gәzişmәk hәvәsinә düşmüşdü. Dәlikdәn içәri girdim.
Gözüm o biri tәrәfdәki dәlikdә idi. Ay işığı düşmәdiyinә
görә ora tünd-yaşıl rәngli fәnәr işığı kimi parıldayırdı.
Sürünә-sürünә bir az da irәli getdim. Kürәyim daşa dәyir,
boynuma әhәng tökülürdü. İki adam boyu mәsafәni qәt
edәndәn sonra qәfildәn rahatlıq duydum. Әlimlә yan