Page 575 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)
P. 575
q Mÿsud
әrazidә – bu dünyanı nә vaxtdan bәri isә tәrk edib şәffaf bәdәnlәrlә aramızda 575
dolaşanların arasında idi?..
Qocanın neçә aydan bәri boğulub ölә-ölә mәndәn gizlәdiyi sirlәri,
deyәsәn, özü özünә açılmaq istәyirdi…
– …hә… hә.. – qoca indi dә nәdәnsә yanıb yaxıla-yaxıla, әsәbi-әsәbi
nәrildәyirdi, ifadәsiz bәbәklәri, cәrәyana qoşulmuş elektron kürәciklәrtәk,
gözlәrinin içiylә hәrlәnirdi… – …sәn elә fikirlәş… sәn saydığını say…
Mәn çarpayıya yaxınlaşdım vә qocanın üzünә yaxından baxdım.
…Qocanın bәbәklәri içinin qızdırmasından, ya elә bil nәyinsә ağırlığı
altında әzilib, әriyib ağara qalmışdı…
…Sәidә ehmalca yatağın kәnarına oturub, atasının әlini әlinә aldı…
– Bala, sәn orda oturma – әmioğlu dedi. – Keçinәr, qorxarsan.
Әmioğlunun bu sözündәn sonra qocanın halı lap çöndü. O, üzünü di-
vara çevirib, kamança sәsini andıran qәribә iniltilәrlә inildәmәyә başladı…
Sәidә sәksәnib ayağa sıçradı, doluxsunub sәssiz-sәssiz ağladı, sonra
üzünü yana çevirib o biri otağa keçdi.
– …yığışdırın bu adamları burdan!.. – qoca indi dә üzüdivara sayıqla-
yırdı, – …keçin burdan… keçin-keçin! Burda dayanmaq olmaz!..
Әmioğlu mәnә, mәn ona baxdım…
– Sayıqlayır, bala, qorxma – әmioğlu dedi. – Hәlә çәkәcәk.
– Demәk, hәlә astanada deyil?.. – soruşdum.
Hәyәcandan başımı itirmişdim…
– Yox hәlә… – әmioğlu gözü qocada, qәtiyyәtlә dedi, sonra başını
qaldırıb qәribә gümrah ifadә ilә әvvәl mәnә, sonra bayaqdan bәri televi-
zorun qabağında oturduğu yerdә yatan uşağa baxdı.
…Çarpayıya yaxınlaşıb yaxındakı kәtilә әylәşdim, әyilib qocanın
üzünә lap yaxından baxdım:
– Burnunun ucu nazilib, hәm dә ağarıb, – dedim. – Anam da canını
tapşırmağına bir saat qalmış belәydi.
Bu sözümdәn, üzü divara uzanmış qocanı sanki ildırım vurdu… aramla
kürәyi üstә düşüb üzünü mәnә çevirdi, göz qapaqlarını aralayıb gözümün
içinә baxa-baxa, yazıq-yazıq:
– Nә istәyirsәn mәndәn, bala?.. – pıçıldadı.
Mәn dәhşәt içindә ayağa sıçradım… Әmioğlu da mәnimlә bir ayağa
qalxdı:
– Qorxma, bala, sayıqlayır, – dedi. – Can üstә belә şeylәr olur.
Qocanın ifadәsiz gözlәri hәlә dә mәnә zillәnmişdi... Bu gözlәrin
dәrinliyindәn pәsdәn eşidilәn canavar ulartısını andıran qorxunc, sarımtıl
işartılar sezilirdi…
әrazidә – bu dünyanı nә vaxtdan bәri isә tәrk edib şәffaf bәdәnlәrlә aramızda 575
dolaşanların arasında idi?..
Qocanın neçә aydan bәri boğulub ölә-ölә mәndәn gizlәdiyi sirlәri,
deyәsәn, özü özünә açılmaq istәyirdi…
– …hә… hә.. – qoca indi dә nәdәnsә yanıb yaxıla-yaxıla, әsәbi-әsәbi
nәrildәyirdi, ifadәsiz bәbәklәri, cәrәyana qoşulmuş elektron kürәciklәrtәk,
gözlәrinin içiylә hәrlәnirdi… – …sәn elә fikirlәş… sәn saydığını say…
Mәn çarpayıya yaxınlaşdım vә qocanın üzünә yaxından baxdım.
…Qocanın bәbәklәri içinin qızdırmasından, ya elә bil nәyinsә ağırlığı
altında әzilib, әriyib ağara qalmışdı…
…Sәidә ehmalca yatağın kәnarına oturub, atasının әlini әlinә aldı…
– Bala, sәn orda oturma – әmioğlu dedi. – Keçinәr, qorxarsan.
Әmioğlunun bu sözündәn sonra qocanın halı lap çöndü. O, üzünü di-
vara çevirib, kamança sәsini andıran qәribә iniltilәrlә inildәmәyә başladı…
Sәidә sәksәnib ayağa sıçradı, doluxsunub sәssiz-sәssiz ağladı, sonra
üzünü yana çevirib o biri otağa keçdi.
– …yığışdırın bu adamları burdan!.. – qoca indi dә üzüdivara sayıqla-
yırdı, – …keçin burdan… keçin-keçin! Burda dayanmaq olmaz!..
Әmioğlu mәnә, mәn ona baxdım…
– Sayıqlayır, bala, qorxma – әmioğlu dedi. – Hәlә çәkәcәk.
– Demәk, hәlә astanada deyil?.. – soruşdum.
Hәyәcandan başımı itirmişdim…
– Yox hәlә… – әmioğlu gözü qocada, qәtiyyәtlә dedi, sonra başını
qaldırıb qәribә gümrah ifadә ilә әvvәl mәnә, sonra bayaqdan bәri televi-
zorun qabağında oturduğu yerdә yatan uşağa baxdı.
…Çarpayıya yaxınlaşıb yaxındakı kәtilә әylәşdim, әyilib qocanın
üzünә lap yaxından baxdım:
– Burnunun ucu nazilib, hәm dә ağarıb, – dedim. – Anam da canını
tapşırmağına bir saat qalmış belәydi.
Bu sözümdәn, üzü divara uzanmış qocanı sanki ildırım vurdu… aramla
kürәyi üstә düşüb üzünü mәnә çevirdi, göz qapaqlarını aralayıb gözümün
içinә baxa-baxa, yazıq-yazıq:
– Nә istәyirsәn mәndәn, bala?.. – pıçıldadı.
Mәn dәhşәt içindә ayağa sıçradım… Әmioğlu da mәnimlә bir ayağa
qalxdı:
– Qorxma, bala, sayıqlayır, – dedi. – Can üstә belә şeylәr olur.
Qocanın ifadәsiz gözlәri hәlә dә mәnә zillәnmişdi... Bu gözlәrin
dәrinliyindәn pәsdәn eşidilәn canavar ulartısını andıran qorxunc, sarımtıl
işartılar sezilirdi…
