Page 472 - "Azərbaycan ədəbiyyatı antologiyası" (Proza)

Azÿrbaycan ÿdÿbiyyatû antologiyasû

– Buna deyiblәr e, keçi can hayındadı, qәssab piy axtarır... – O, sözünә
bir qәdәr ara verdikdәn sonra, havalanmış adam kimi qıy vurdu: – Budur e,
ölәn kimi başladılar malını-mülkünü pardaxlamağa!..

Tәbrizin gözlәri az qaldı hәdәqәsindәn çıxsın:
Ay mә... Üç müәssisә... Heç bilirsәn, bu nә qәdәr pul elәyir?
Sәnubәr xanım sәsini qaldırdı:
– O pulların hesabına oturub da Dubayda. Oteldә bir nömrә iki min
yevrodu. Özü, әri, uşaqları... Bir ayda gör hara vurub çıxır... Hәlә o biri
xәrclәri demirәm...
Tәbriz başını buladı!
– Ay mә, Allah qәni-qәni rәhmәt elәsin, mәkanı cәnnәt olsun, amma
yeri gәlib, deyәcәyәm: bir maşın vardı, gözüm düşmüşdü, cәmi-cümlәtanı
ikicә yüz min manata, nә qәdәr yalvardım-yaxardım, almadı, dedi qәpiyim
dә yoxdu.
472 Sәnubәr xanım hikkәsindәn boğula-boğula:
– Qoy qırx çıxsın, o maşını sәnә alacağam! – dedi.
Sәnubәr xanım birdәn-birә elә bil hissә qapılıb, yas qayda-qanunlarına
uyğun gәlmәyәn söz dediyinin fәrqinә vardı vә peşman oldu:
– Kül mәnim ağlıma... O boyda kişi ölüb... Gör nәlәr danışıram... İndi
maşın almaq vaxtıdı?..
Sonra o, mağmın-mağmın dәfndәn qayıdanların üzünә baxdı:
– İnsafsızlar, Teymuru basdırdınız, hә?
Heç kәsdәn sәs çıxmadı.
Sәnubәr xanım başını yuxarı qaldırıb ucadan dedi:
– Onun qәbrinin üstündә elә bir heykәl ucaltdıracağam ki, Eyfel
qüllәsi kimi, dünyanın hәr yerindәn görünsün...
Yenә heç kәsdәn sәs çıxmadı.
Sәnubәr xanım acı-acı gülümsündü:
– Mәnim taleyim kәc gәldi...
Kamil dedi:
– Sәnubәr xanım, vallah, bu elә böyük dәrddi ki, adam heç bilmir nә
desin. Amma mәsәl var: ölәnlә ölmәk, qalanla qalmaq olmur. Başınız sağ
olsun...
Sәnubәr xanım kövrәldi:
– Kamil qardaş, haqqınızı halal elәyin. Siz dә, Cәlil, Gündüz, Tәbriz,
haqqınızı halal elәyin. Bu istidә neçә saat qәbiristanlıqda olmusunuz,
әziyyәt çәkmisiniz...
Kamil dedi:
– Borcumuzdu. Halal xoşu olsun.